Ενδεικτικά αλλά ...δηκτικά, Νο 2

Ευχές πραγματικές και ολόψυχες

Συμπολίτες και συμπολίτισσες, δημότες της Λάρισας και όχι μόνο. Χριστός Ανέστη και Χρόνια Πολλά σε όλους και όλες. Πάσχα Ιερό, Πάσχα των Ελλήνων, Πάσχα της Αγάπης, Πάσχα των Αγγέλων, Πάσχα της Ελπίδας και της 'Ανοιξης. Μετά την ευτυχή κατάληξη των παθών του Κυρίου μας, επανερχόμαστε στα καθημερινά μας ...Πάθη. Αυτά που βιώνουμε όντας κάτοικοι ετούτης της πολύπαθης και ταλαίπωρης πόλης που άλλους μας γέννησε και άλλους μας φιλοξενεί. Αυτά που τελειωμό δεν έχουν...

Συνεχίζω τη γνωστή ...γκρίνια. Μια γκρίνια που σκοπό δεν έχει τη μιζέρια, αλλά μέσω αυτής να αναδείξει κάποια προβλήματα που κατά την ταπεινή μας γνώμη μπορούν και πρέπει να διορθωθούν.

1. «Συγχαρητήρια» για γέλια και για κλάματα;

"Την αγαπημένη μας κόρη/εγγονή/ανηψιά ................. που πήρε το πτυχίο του Τμήματος Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού Τ.Ε.Φ.Α.Α Κομοτηνής συγχαίρουμε θερμά και της ευχόμαστε ολόψυχα καλή σταδιοδρομία.

Οι γονείς ......... και .......................και οι παππούδες ………............."

Κατά καιρούς δημοσιεύονται στις τοπικές εφημερίδες, διάφορα …συγχαρητήρια –όπως το παραπάνω- για απόφοιτους που πέτυχαν στην τάδε σχολή, για μαθητές-νέους οι οποίοι πήραν το δείνα πτυχίο Ξένων Γλωσσών, για φοιτητές οι οποίοι κατάφεραν να περατώσουν τις σπουδές τους κ.ά. παρόμοια. Ουδέν το μεμπτόν. Τα παιδιά αυτά αξίζουν χίλια μύρια συγχαρητήρια. Αλλά …τρελαίνομαι όταν τα «συγχαρητήρια» αυτά τα δίνουν οι γονείς ή παππούδες ή θείοι και θείες. Να συμπεράνω λοιπόν πως οι γονείς των επιτυχόντων μένουν χώρια από τους επιτυχόντες, ή πως οι παππούδες τους αποδήμησαν εις Κύριον και στέλλουν τις ευχές τους ...εξ ουρανού, ή οι θείοι εβρισκόμενοι εις …Αυστραλία στέλλουν μέσω της εφημερίδας τις ευχές τους; Όχι, τίποτε από αυτά δε συμβαίνει. Όλοι οι παραπάνω ζουν στην ίδια πόλη, στο ίδιο σπίτι ή στην ίδια γειτονιά. Απλώς είτε δεν …μιλιούνται, είτε έχουν …χαλασμένα τα τηλέφωνα, είτε δεν έχουν διαδικτυακή σύνδεση (internet) άρα ούτε λογαριασμό ηλεκτρονικού ταχυδρομείου (e-mail). Αλλιώς τι άλλο θα μπορούσε να συμβαίνει;

2. Υποβάλλω τα σέβη μου …μπας και με προσέξετε!

Κατά καιρούς διαβάζω και βλέπω στον τοπικό Τύπο για παράγοντες, κυρίως πολιτικούς αλλά όχι μονο, οι οποίοι, άμα τη αναλήψει των καθηκόντων τους επισκέπτονται τα γραφεία των τοπικών εφημερίδων -για την ακρίβεια μίας τοπικής εφημερίδας- για να υποβάλουν τα διαπιστευτήρια/σέβη τους στη δ/νση της εφημερίδας. Αυτό είναι, κατά την ταπεινή μου γνώμη, πρωτάκουστο, πρωτόγνωρο και πρωτοφανές και φαντάζομαι πως συμβαίνει μόνο στη Λάρισα. Δηλαδή τι επιδιώκει, ας πούμε ο νεοτοποθετηθείς Διοικητής της 182ης Στρατιάς Λάρισας με την επίσκεψή του αυτή σε τοπική εφημερίδα; Ποιο είναι το προσδοκώμενο όφελος γι αυτόν και για την Υπηρεσία που υπηρετεί; Αμ οι άλλοι, οι πολιτικοί και πολιτικάντηδες; Τι θέλουν να πετύχουν; Μήπως επιδιώκουν την ανακοίνωση των προγραμματικών τους προθέσεων μέσω της εφημερίδας; Μήπως ο λόγος είναι απλά κοινωνικός -εβρισκόμενος εις Λάρισα πέρασα να τα πούμε και να με κεράσετε έναν καφέ, τόσο ακριβά που στοιχίζει έξω στην Πλατεία των Καφετεριών. Μήπως υποβάλλουν τα διαπιστευτήριά τους; Μήπως λαμβάνουν το χρίσμα ή μήπως κάτι άλλο στο οποίο το φτωχό μου ομολογουμένως μυαλό δεν πάει;

3. Άνθρωποι είμαστε κι εμείς, να μη βγούμε για ψώνια;

Αστείοι έως γελοίοι μου φαίνονται οι πολιτικοί και πολιτικάντηδες όταν, παραμονές γιορταστικών ημερών, βγαίνουν τσάρκα με τα επιτελεία τους στην αγορά, σε λαϊκές και σε πολυσύχναστα μέρη για να δουν από κοντά την κίνηση της αγοράς, να ελέγξουν την παρανομία, να χαιρετήσουν τον κόσμο και να μάθουν από πρώτο χέρι τα προβλήματά τους. Και όλα αυτά συμβαίνουν εν χορδαίς και οργάνοις, δηλαδή όλη η κουστωδία κουστουμαρισμένοι με τον …αρχηγό συνήθως σε μια πιο ...λάιφ στάιλ περιβολή και έκφραση, παρουσία οπωσδήποτε καναλιών, μ’ ένα χαμόγελο μέχρι τ’ αυτιά, με το χέρι απλωμένο για χειραψία αλλά με το μάτι καρφωμένο στην κάμερα. Και όταν κάποιος …τολμήσει να εκφέρει μια άποψη που δε βολεύει τον …βολεμένο, με βιαστικές κινήσεις γίνονται οι χαιρετούρες και η απομάκρυνση από τον σκόπελο. Ε, μη μας χαλάσει και το ίματζ ο …απρόσκλητος, μέρες που ‘ναι.
Τώρα εγώ τι θα πρέπει να σκεφτώ; Πώς δεν έχουν εμπιστοσύνη στους συνεργάτες τους σ’ αυτά που καθημερινά τους μεταφέρουν και συμβουλεύουν και βγαίνουν έξω να δουν …ιδίοις όμμασι; ‘Η μήπως όλο το χρόνο βρίσκονται σε κατάσταση χειμερία νάρκης και ξαφνικά ξυπνούν και θέλουν να βγουν έξω να δουν τι λένε γι’ αυτούς οι υποτελείς, πώς περνάνε οι ιθαγενείς; ‘Η πως άνθρωποι είναι κι αυτοί βρε αδελφέ, ανάγκη έχουν κι αυτοί να βγουν να ξεσκάσουν, να δουν ήλιο, να πάρουν κάνα …μάτι, να ανταλλάξουν καμιά κουβέντα, να κάνουν και τα ψώνια τους;

4. Καλλιστεία Επιταφίων

Στην αρχή, αυτή την κίνηση της μάζωξης των Επιταφίων στην κεντρική Πλατεία την είδα με …καλό, άδολο και απονήρευτο μάτι. Να ενωθούμε όλοι οι πιστοί και ομοθυμαδόν να αναπέμψουμε ύμνους και δεήσεις. Με τον καιρό το έβλεπα σαν μια νυχτερινή …κατανυχτική ΜεγαλοΠαρασκευιάτικη βόλτα όπου παρεμπιπτόντως θα βλέπαμε κι άλλο κόσμο από άλλες ενορίες, θα πιάναμε ένα καλό πόστο στην πλατεία περιμένοντας και τους άλλους επιταφίους για να τους συγκρίνουμε με τον επιτάφιο της ενορίας μας. Τελευταία βλέπω αυτό το …έθιμο ως …καλλιστεία επιταφίων. Οι επιτάφιοι των ενοριών καταλήγουν στην …πασαρέλα της κεντρικής Πλατείας όπου οι καλλίφωνοι των ψαλμωδών –ίσως και όλοι μαζί εν χορώ, ποτέ δεν μπόρεσα να το διαπιστώσω αφού ποτέ δεν μπόρεσα να κλείσω θέση σε …πρώτο τραπέζι- ξαναψάλλουν τα γνωστά μεγαλυνάρια-εγκώμια, αναπέμπονται κάποιες δεήσεις, εκφωνείται και ο επισκοπικός λόγος -αμφιβάλλω αν αυτό αναφέρεται η καταγράφεται στο Τυπικό της Εκκλησίας μας- και μετά όλοι μαζί ή σχεδόν όλοι, αναχωρούν με κατάνυξη για τα …τσιπουράδικα. Οι ελάχιστοι καταλήγουν στους ναούς για την ολοκλήρωση της ακολουθίας. Και τη επομένη, σπεύδουμε να αγοράσουμε τον τοπικό Τύπο όπου φιγουράρουν οι φωτογραφίες απ’ όλους τους επιταφίους και να κάνουμε τις σχετικές συγκρίσες. Έχω την εντύπωση πως ο Αρχιεπίσκοπος, φρονίμως ποιών και διαισθανόμενος την κατάληξη του …εθίμου, τάχθηκε κατά της …νυχτερινής συνάντησης επιταφίων. Θου, Κύριε, φυλακήν τώ στόματί μου και τη γραφίδι μου!

Ενδεικτικά αλλά ...δηκτικά, No 1

Ανά τας οδούς και τας ρύμας...

1. Κόβουν δέντρα στον Πηνειό. Οι κάτοικοι διαμαρτύρονται και κανείς δεν μπαίνει στον κόπο να εξηγήσει αν είναι λάθος ή ανευθυνότητα, αν τα ‘κοψε ο αγέρας (φυσικά θα τον διαψεύσω γιατί τα είδα πριονισμένα), αν είναι στα πλαίσια κάπου ευρύτερου σχεδιασμού και ποιού, αν θα αντικατασταθούν και με ποιο τρόπο, αν…. Εξουσία είμαι ‘γώ κι’ εσείς υποτελείς μου… ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΑ ΔΕΝΤΡΑ ΤΟΥ ΠΗΝΕΙΟΥ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ.

2. Δίνει …εξηγήσεις και …παραπονείται ο Δήμαρχος για τα παράπονα συμπολιτών μας. Μιλάει για την οικολογική του ευαισθησία και εννοεί κόψιμο δέντρων. Αναφέρεται σ την ανάγκη …τσιμεντοποίησης της πόλης (ποδηλατόδρομοι και πεζόδρομοι) όταν δεν υπάρχει μέρος για μέρος χωματένιο. Μιλάει για παρεμβάσεις οι οποίες απαιτούν και κόψιμο δένδρων (τα δέντρα πρέπει να κόβονται για να ανανεώνονται, ισχυρίζεται) αλλά εννοεί την ανανέωση σε ξύλινους κύβους (ίδε πλατεία Μπλάνα). Κάνει λόγο για …μικρά καραβάκια στον Πηνειό και λιμανάκι που στοίχησε κάτω από 300.000€ όταν η ίδια η πινακίδα τον διαψεύδει (1.376.040 € αν θυμάμαι καλά). ΛΕΥΤΕΡΩΣΤΕ ΤΗΝ ΠΟΛΗ ΑΠΟ ΤΟΥΣ …ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΥΣ.

3. Η Περιφέρεια Θεσσαλίας καλεί τις αρμόδιες υπηρεσίες να βάλουν στην άκρη τις διαμάχες, να ενεργοποιηθούν και να εκμεταλλευτούν τις χρηματοδοτήσεις που είναι διασφαλισμένες για το και να ολοκληρώσουν το έργο της συντήρησης και αποκατάστασης στο Αρχαίο Θέατρο, ώστε να καταστεί προσβάσιμο. Δηλαδή τρώγονται σαν τα σκυλιά για μια …πίτα που υπάρχει. ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟ ΑΡΧΑΙΟ ΘΕΑΤΡΟ.

4. Πρόβλημα …Σουφλιά το τελευταίο διάστημα αλλά ο Λαρισαίος, όταν θέλει κάνει τον κουφό. Το πρώτο θέμα στο οποίο έδωσε τροφή ήταν πολεοδομικής φύσεως και αφορούσε -ακόμη αφορά- το εξοχικό του. Δεν το απέφυγε, βγήκε στα κανάλια και τα Μέσα να δικαιολογηθεί, προσπάθησε να το συγκαλύψει, δεν άφησε τις αρμόδιες αρχές να τον αντιμετωπίσουν όπως κάθε άλλο πολίτη. Το δεύτερο έχει να κάνει με την ενασχόληση του με το περιβάλλον. Θα προτιμούσε να μείνει ως Υπουργός ΧΩ.Δ.Ε. αφού το ΠΕ(ριβάλλον) το οποίο θεωρεί μάλλον, ως αναγκαίο κακό. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αδράνειας είναι και η προχθεσινή καταδίκη της Ελλάδας. Πού βρίσκεται δυο μέρες τώρα; Κρύβεται; Ας βγει και ας τα …ρίξει στο ΠΑΣΟΚ. Τουλάχιστον ας φανερωθεί. ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΥΠΕΧΩΔΕ.

5. Έχουμε γράψει πολλές φορές -και με εικόνες- την κατάσταση της οδού Νικηταρά, η οποία έχει μετατραπεί σε ένα τεράστιο και άναρχο χώρο στάθμευσης. Με όλα τα προβλήματα: διπλοτριπλο-στάθμευση, στένεμα δρόμου, κορναρίσματα, δυσκολία κίνησης (ρωτήστε τους οδηγούς των λεωφορείων τι τραβάνε) ατυχήματα. Σήμερα το μεσημέρι ήμουν παρών σε ένα τέτοιο ατύχημα, ευτυχώς χωρίς θύματα –ίσως ούτε καν γρατσουνιά. Κάποιος να βάλει ένα τέλος πια. Η Δημοτική Αστυνομία, έχει όριο ελέγχου –το διαπίστωσα ιδίοις όμμασι- στο τέρμα Κύπρου, μέχρι την πλατεία Μπλάνα; Σύνθημά μας ας γίνε: ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΤΗΝ ΟΔΟ ΝΙΚΗΤΑΡΑ

6. Η κίνηση στο κέντρο είναι τεράστια αυτές τις μέρες. Στους πεζόδρομους και τα πεζοδρόμια συνωστίζονται οι πεζοί μαζί με τους ποδηλάτες, οι μηχανόβιοι και τα κάθε λογής αυτοκίνητα φορτοεκφόρτωσης και όχι μόνο. Η κατάσταση τραγική και επικίνδυνη συνάμα. Κάποιος να βάλει ένα τέλος. ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΥΣ ΠΕΖΟΔΡΟΜΟΥΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΕΖΟΔΡΟΜΙΑ.

7. Μου φαίνεται πως η απεργία των οδοκαθαριστών έληξε, ή κάνω λάθος. Γιατί τα σκουπίδια είναι παντού. Ακόμα σε πολυσύχναστα μέρη, όπως στην πολύβουη πλατεία των καφετεριών. Και το λέγαμε παλιότερα, με την ευκαιρία των απεργιών. Για τα σκουπίδια δεν φταίνε οι υπάλληλοι του δήμου. Η κούτρα μας φταίει. Σκουπίδι ανάμεικτα με μηχανάκια, κόσμο, τραπεζοκαθίσματα. 'Ολα ένα πράμα, μια συνήθεια κι αυτή. Αλίμονό μας, για την κατάντια μας. ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΥΣ ΚΑΔΟΥΣ ΣΚΟΥΠΙΔΙΩΝ.

Πώς μπορεί να καταλήξει ένας καφές στο πάρκο, εκεί στο Κηποθέατρο

Ζέστη σήμερα, όχι υπερβολική, και αποφάσισα να πάω στο Άλσος εκεί στο Κηποθέατρο για ένα δροσερό καφέ. Εφοδιάστηκα με εφημερίδα κι ένα βιβλίο, ελαφρού περιεχομένου, και έντεκα η ώρα …κατηφόρισα. Διάλεξα ένα τραπεζάκι στη σκιά των δέντρων, δίπλα στο σιντριβάνι, βολεύτηκα, παρήγγειλα τον καφέ -φρέντο καπουτσίνο με σαντιγύ, ως νεοέλληνας πρώτης γενιάς απεχθάνομαι τον φραπέ, τον οποίο παρεμπιπτόντως θεωρώ μπανάλ (που όπως είχε πει κάποτε ο Μ. Ρασούλης, κάποιος νεοέλληνας μια μέρα που …κτυπούσε πάνω κάτω ένα καφέ παρατήρησε πως δημιουργήθηκε αφρός και αφού τον δοκίμασε και του άρεσε η γεύση, εγένετο ο φραπέ;, ο οποίος γαλούχησε γενεές επί γενεών)- πλήρωσα -3€ που μου φάνηκαν …υπερβολικά- άνοιξα την εφημερίδα και επιδόθηκα στην ανάγνωσή της. Ένα άλλο τραπέζι πιασμένο από μια ήσυχη παρέα, ένας εργάτης ο οποίος έβαφε τα σιδερένια κιγκλιδώματα και ο σερβιτόρος που απολάμβανε κι αυτός την ηρεμία του τοπίου. Κάποιοι ανέμελοι καθόντουσα παράμερα σ' ένα παγκάκι, ένας με το σκυλί του βόλτα –μα τι μανία με τους ζωόφιλους να βγάζουν τα ζώα τους στα πάρκα για …τσίσα και κακά. Ευτυχώς οι υπάλληλοι της υπηρεσίας πρασίνου δεν εργαζόντουσαν εκείνη την ώρα, ή εργαζόντουσαν δεν χρησιμοποιούσαν τις κουρευτικές μηχανές του γκαζόν οι οποίες, διευκολύνουν μεν την δουλειά τους, ξεκουφαίνουν δε τα αυτιά. Μόνο ο θόρυβος των οχημάτων στην οδό Κοζάνης ενοχλούσε -καποιος πρέπει να μιλήσει στην Υπηρεσία Πρασίνου για φυτά περιμετρικά του πάρκου που ρόλο έχουν την ηχομόνωση- αλλά σε λίγο τον συνηθίζεις –αλήθεια τι κακό κι αυτό, να συνηθίζουμε κάποιες άσχημες καταστάσεις, όπως ο θόρυβος, διότι το αυτί μας είναι …εκπαιδευμένο. Καλές λοιπόν οι συνθήκες, δροσιά και ο καφές έκτακτος. Ώσπου… Ώσπου μια παρέα νεαρών, μαζί με νεαρές και φυσικά τα γκαζαρισμένα και πειραγμένα μηχανάκια τους. Αράζουν σ’ ένα παγκάκι προς το σπιτάκι του φύλακα. Σβήνουν τις μηχανές και αρχίζουν να μιλάνε μεγαλοφώνως, να γελάνε, να βρίζουν που και που, ξέρετε τα …συνηθισμένα. Σε λίγα λεπτά συνήθισα κι αυτό το θόρυβο. Αλά έμελλε να συμβεί κι άλλο …κακό. Μετά από λίγο –από την άφιξη της παρέας των νεαρών- έρχονται κι άλλοι εποχούμενοι κι αυτοί με μηχανάκια πλέον θορυβώδη, με κομμένες εξατμίσεις, διαμορφωμένες έτσι ώστε να …θορυβοποιούν. Και αρχίσουν τα πάνω κάτω, τις ψιλοκόντρες εκεί, κατά μήκος του πάρκου γύρω από τα μικρά συντριβανάκια, στο πλακόστρωτο. Ο θόρυβος ενοχλητικός, απ’ αυτούς που δε συνηθίζεται, απ’ αυτούς που εκνευρίζουν, απ’ αυτούς που κάνουν σμπαράλια το νευρικό σύστημα. Με την άλλη παρέα και το σερβιτόρο αλληλοκοιταχτήκαμε, συνεννοηθήκαμε με τα μάτια. Φιλοτίμησε ο άνθρωπος να μας εξασφαλίσει την ησυχία και απευθύνθηκε στα παιδιά με τόνο ήπιο, μαλακό και συμβουλευτικό. Ούτε φωνές, ούτε επικρίσεις, ούτε βρισιές. Οι νεαροί δεν έδωσαν σημασία στα λεγόμενά του, κάποιοι πήγαν κάτι να πουν –όλα σε ήρεμους τόνους- αλλά το αποτέλεσμα …μηδέν. Οι μηχανές δεν καταλαβαίνουν, το ίδιο και οι αναβάτες τους. Τα παλιόπαιδα, σκέφτηκα, κανείς δεν τους έμαθε να σέβονται τους άλλους. Στο σπίτι τους έτσι κάνουν; Μα κι αυτοί οι δάσκαλοί τους τί τους διδάσκουν; 'Ωσπου ...θυμήθηκα και ...δαγκώθηκα. Ξανακοιταχτήκαμε με το σερβιτόρο με κατανόηση, ο ένας απέναντι στον άλλον, σηκώσαμε ελαφρά τους ώμους και προσπαθήσαμε να συνεχίσουμε αυτό που ξεκινήσαμε. Αυτός τη δουλειά του κι εγώ την ανάγνωση. Εις μάτην. Τα μηχανάκια δε σιωπούσαν. Τα μαρσαρίσματα αδιάκοπα και οι οδηγοί τους σε νιρβάνα. Μάζεψα την εφημερίδα –την τσαλάκωσα για την ακρίβεια- μάζεψα και το βιβλίο, ρούφηξα και το υπόλοιπο του καφέ –κρίμα σκέφτηκα, τρία ευρώ τον πλήρωσα να μην πάει χαμένος- και έφυγα ..τρέχοντας, να γλυτώσω από το θόρυβο που προκαλούσαν οι μηχανές των νεαρών μέσα στο ήσυχο –κατά τα άλλα- καταπράσινο και δροσερό πάρκο. Κίνησα μέσω Γεωργιάδου να φτάσω σπίτι μου. Στη Γεωργιάδου πήχτρα τα αυτοκίνητα και συνεπώς οι θόρυβοι πολλαπλάσιοι. Αλλά τουλάχιστον είναι από αυτούς που ακούς καθημερινά βρε αδελφέ, από αυτούς τους συνηθισμένους, από αυτούς που δεν μπορούμε να αποφύγουμε, από αυτούς που είναι …αναγκαίο κακό. Όχι σαν τους άλλους που μου χάλασαν το πρωινό στο πάρκο, εκεί στο κηποθέατρο..

Υ.Γ. Κάποιοι θα διερωτηθείτε και θα αρχίσετε τα υπονοούμενα, καλά να πάθει αφού …τι γυρεύει αυτός εκεί έντεκα η ώρα το πρωί, …καλά αυτός δε δουλεύει, …σίγουρα την κοπάνησε από τη δουλειά του, ….χαραμοφάης είναι και τρώει το χαρτζιλίκι της οικογένειάς του, …μάλλον συνταξιούχος θάναι, και τα τοιαύτα. Καθηγητής σε λύκειο είμαι και βρίσκομαι σε δεκαπενθήμερες πασχαλιάτικες διακοπές. Και μην αρχίσετε τα …ανάλογα γιατί θα σας απαντήσω πως ΕΓΩ διάλεξα το επάγγελμα αυτό -τώρα τα περί λειτουργήματος δεν τα καταλαβαίνω- και δεν μου ‘τυχε, πως μ’ αρέσει και είμαι τυχερός που ασκώ αυτό το επάγγελμα, πως κοπίασα για να τα καταφέρω να αποκτήσω τα προσόντα για να το ασκήσω, πως επωφελούμαι των διακοπών αυτών τις οποίες δεν κατάκτησα με αγώνες συνδικαλιστικούς αλλά η πολιτεία –και οι πολιτείες όλου του κόσμου- εκτιμώντας τη φύση και την ιδιαιτερότητα της δουλειάς μου έκριναν πως πρέπει να κλείνουν τα σχολεία αυτή την περίοδο. Και μη συγκρίνετε τη δική μου δουλειά με αυτή ενός εργάτη βιομηχανίας ή γης ή ενός υπαλλήλου καταστήματος ή γραφείου, παρά μόνο με ομοειδή επαγγέλματα. Είπαμε, διάλεξα τη δουλειά αυτή και κοπίασα -από τα χρόνια μου στο δημοτικό σχολείο- να τα καταφέρω. Αλλά με κάνατε να ξεφύγω από το θέμα μου. Βλέπετε, έφυγα από το πάρκο με τέτοιο εκνευρισμό που μοιραία ξέσπασα μαζί σας και σας τα ...έψαλα, για τα υπονοούμενά σας περί του επαγγέλματός μου. Φαντάζομαι να με κατανοήσετε!

Νερό νεράκι μου και πώς να σε ...ξοδέψω

Διάβασα, Είδα, Άκουσα και Έγραψα: Καμπάνια για οικονομία στο νερό

"Καμπάνια στα σχολεία για οικονομία στο νερό, ξεκίνησε η Νομαρχία, με σκοπό να ενημερωθούν τα παιδιά μιας και αυτά είναι που θα αντιμετωπίσουν το πρόβλημα. «Νερό: να σώσουμε και τη τελευταία σταγόνα» θα είναι το κεντρικό σύνθημα της ενημερωτικής εκστρατείας ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης των πολιτών με πρώτο σταθμό τα σχολεία του Νομού. Θα διανεμηθεί ενημερωτικό υλικό, θα προβληθεί σχετικό ντοκιμαντέρ και θα ακολουθήσει συζήτηση. Θα επισκεφτούν και κεντρικά σημεία της Λάρισας για διανομή ενημερωτικού υλικού".

Καλή, κάλλιστη η ενέργεια της Νομαρχίας, μα νομίζω πως ο κόσμος δεν πάσχει από έλλειψη πληροφόρησης. Το βλέπουμε και το ζούμε καθημερινά, στην πράξη λιγότερο, στις οθόνες της τηλεόρασης και στα ΜΜΕ περισσότερο. Εξάλλου όλοι γνωρίζουμε πως ο επόμενος πόλεμος θα είναι για το νερό. Δε μας λείπει η ενημέρωση αλλά οι πρακτικές εφαρμογές. Και πρώτα πρώτα των φορέων –ακόμα και αυτών που κάνουν την ενημέρωση. Εξηγούμαι:
1) Τα υγρά απόβλητα του βιολογικού καθαρισμού, των οποίων η καθαρότητα πλησιάζει στο 98 %, οδηγούνται μέσα από κανάλια στον Πηνειό και χάνονται στη θάλασσα. Γιατί να μην ανατροφοδοτούταν την πόλη και να ποτίζονται οι πλατείες και τα δέντρα; Γιατί να μην κατασκευαστούν μία ή δύο υδατοδεξαμενές και από κει να …τροφοδοτούνται τα βυτιοφόρα του Δήμου –και ιδιωτικά ενδεχομένως- για το πλύσιμο δρόμων και πότισμα των δέντρων. Γιατί να μην …τροφοδοτούνται και οι πυροσβεστικοί κρουνοί και τα πυροσβεστικά οχήματα από αυτές τις υδατοδεξαμενές (όταν είχαν επισκεφθεί στο παρελθόν ισραηλινοί την πόλη για να δώσουν τα φώτα τους σχετικά με το πρόβλημα του νερού –βλέπετε πρωτοπόροι στον τομέα αυτό- είχαν μείνει έκπληκτοι για τη σπατάλη που κάνουμε. Και εξηγούσαν πως αυτοί ζουν με το ένα εκατοστό της ποσότητας που εμείς καταναλώνουμε). Καταλαβαίνω πως είναι ένα έργο, δαπανηρό μεν, αφανές δε, ενώ η λογική των ...αρχόντων είναι η …παρουσίαση «έργων» (ίδε σιντριβάνια).
2) Οι πλατείες φυτεύονται με γκαζόν, αντί με ξηρόφυτα δέντρα, και η δαπάνη για πότισμα είναι πολλαπλάσια. Μπορούν να αντικατασταθούν με ποικιλίες φυτών, λιγότερο δαπανηρές σε νερό. Οι αρμόδιες Υπηρεσίες Πρασίνου σίγουρα γνωρίζουν πολύ περισσότερο από εμένα, νομίζω. (Θα μου πείτε ναι, αλλά θα λιγοστέψει το …πράσινο –σε χρώμα- από την πόλη).
3) Να γίνει σταδιακή και ολοκληρωτική αντικατάσταση του πεπαλαιωμένου δικτύου ύδρευσης (οι ισραηλινοί πρότειναν την αντικατάσταση των αγωγών χρησιμοποιώντας ως επί το πλείστον …ευθύγραμμους τέτοιους) για να αποφεύγονται οι διαρροές. Κάποια στιγμή πρέπει η δημοτική αρχή να ξεκινήσει. Γιατί στα σπίτια, τα διαμερίσματα και στις παροχές τους το κατεστραμμένο δίκτυο αντικαθίσταται από τους ιδιοκτήτες τους και στο κεντρικό δεν γίνεται κάτι ανάλογο; Είναι μήπως καλύτερης ποιότητας τα υλικά που χρησιμοποιούνται; (Φυσικά κατανοώ πως είναι έργο δαπανηρό και όχι ...φανταχτερό).
4) Το μεγάλο πρόβλημα στο κεφάλαιο που λέγεται «νερό», πιστεύω πως είναι οι αγρότες και ο τρόπος άρδευσης που χρησιμοποιούν. Θα πρέπει παύσουν να ποτίζουν μέρα μεσημέρι χρησιμοποιώντας τα γνωστά κανόνια ή τα μηχανήματα ψεκασμού και να τα αντικαταστήσουν με σταγόνες (ας ρωτήσουν τους ισραηλινούς οι οποίοι ποτίζουν με το ένα εκατοστό της δικής μας ποσότητας και έχουν μετατρέψει ερήμους σε γόνιμες καλλιεργήσιμες εκτάσεις). Η αγροφυλακή ή αστυνομία περιβάλλοντος ή όπως αλλιώς λέγεται, καιρός είναι να αναλάβει επί τούτο το έργο της …επίβλεψης.
5) Να μπουν υδρομετρητές στις αγροτικές πομόνες. Να καταναλώνουν το αναλογούν -θα βρεθούν οι σχετικές φορμουλες- και να πληρώνουν για το επιπλέον. (Ναι το καταλαβαίνω, έχει πολιτικό κόστος και η αγωνία όλως είναι να εξασφαλίσουν την ψήφο του αγρότη).

Υ.Γ. Με τόσες αναφορές στους ισραηλινούς κινδυνεύω να χαρακτηριστώ και … σημιτιστής;

Κισσός στις ιτιές του Πηνειού

Όλοι γνωρίζουμε τον κισσό ως αναρριχητικό φυτό, λιγότεροι όλως γνωρίζουμε και τις καταστροφικές για τα δένδρα συνέπειές τους. Είναι ζιζάνιο, παρασιτικό φυτό, όταν γαντζώνεται πάνω στους κορμούς και τα κλαριά –όπως συμβαίνει σε αρκετές ιτιές στις όχθες του Πηνειού- πολύ επιζήμιο σε δενδρώνες και δυσεξόντωτο (δες περισότερα εδώ). Οι υπεύθυνοι εκεί στο δήμο δεν το γνωρίζουν για να απαλλάξουν τα κακόμοιρα δέντρα από αυτόν;

e-Trikala και εεε Λάρισα;

Διάβασα, Είδα, 'Ακουσα, Ζήλεψα και 'Εγραψα: στον ημερήσιο Τύπο

"Κουίζ: Ποια είναι η ευρωπαϊκή πόλη που παρέχει σε όλους τους πολίτες και τους επισκέπτες της δωρεάν ασύρματο Ιντερνετ, που δίνει τη δυνατότητα στους δημότες να επιλέγουν τα θέματα που θα συζητηθούν στο δημοτικό συμβούλιο και να συμμετέχουν online στις συνεδριάσεις του, που παρέχει υπηρεσίες τηλεπρόνοιας και εφαρμόζει σύστημα διαχείρισης παραπόνων, στο πλαίσιο του οποίου οι πολίτες ενημερώνονται άμεσα για τον χρόνο διεκπεραίωσης των αιτημάτων τους; Η απάντηση δεν βρίσκεται στα ...Τρίκαλα. Η θεσσαλική πόλη κατέχει επάξια τα σκήπτρα της πρώτης ψηφιακής πόλης της χώρας μας...".

e-Trikala λοιπόν. Και η Λάρισα; Ε; Η Λάρισα, λέω! Ε; Στη Λάρισα, λέω, πότε θα γίνει κάτι παρόμοιο; Ε; 'Οπως καταλαβαίνετε, e-Trikala αυτοί, ε-Λάρισα εμείς. Κοντά είμαστε!

Από την






ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 2 Απριλ. 2008, σελ. 7