Νέος χώρος περιπάτου ...όπως τον αντιλαμβάνεται η Δημοτική Αρχή

Διάβασα, Είδα και Άκουσα πως …Ένας χώρος περιπάτου διαμορφώθηκε από το Δήμο Λαρισαίων, στο ανάχωμα πίσω από το συγκρότημα των σχολείων και του ΑΤΑ, μήκους περίπου 700 μέτρων και πλάτους 7 μέτρων.
Ο συγκεκριμένος χώρος, πριν την ολοκλήρωση των εργασιών διαμόρφωσης ήταν απροσπέλαστος και δύσβατος, ενώ τώρα έχει μετατραπεί σε χώρο αναψυχής. Όλοι οι συμπολίτες έχουν τη δυνατότητα πλέον να χρησιμοποιούν το συγκεκριμένο χώρο, συμπεριλαμβανομένων των μαθητών και των εκπαιδευτικών των σχολείων της περιοχής, για τον περίπατό τους.

'Οταν το διάβασα χάρηκα, ποιός άλλωστε δε θα χαιρόταν; Γιατί αφ’ ενός μεν, κάπου εκεί κοντά μένω και θα μπορώ να τον χρησιμοποιώ και αφ’ ετέρου, σκέφτηκα πως κάποιοι εκεί στο Δήμο έχουν και οικολογικές ευαισθησίες. Κατάλαβαν τελικά τι χρειάζεται αυτή η πόλη και οι πολίτες -πέραν από δρόμους, πλατείες, γκαράζ- και τους το προσφέρουν. Αλλά φευ. Μόλις είδα τη φωτογραφία, με τον αντιδήμαρχο Αστικής Ανάπτυξης και την προϊσταμένη του τμήματος Οδοποιίας της Διεύθυνσης Τεχνικών να ποζάρουν σαν …γύφτικα σκεπάρνια πάνω στην άσφαλτο (αγαπητοί ROM, sorry) και να διαβάζω και τις …εξαγγελίες τους σχετικά με την πρόθεση της Δημοτικής Αρχής να συνεχίσει τη διαμόρφωση κοινόχρηστων χώρων σε όλες τις συνοικίες της πόλης με στόχο να προσφέρει χώρους αναψυχής και περιπάτου σε όλους τους συμπολίτες μας, ε κάπου εκεί …πηρακρανιώθηκα! Αν αυτό εννοούν χώρο περιπάτου τότε είναι …βαθειά νυχτωμένοι. Έχουν κάνει τόοοοσα και τόοοοσα ταξίδια σε πρωτεύουσες άλλων χωρών, έχουν δει πουθενά γυμνούς, ξερούς και …πισσένιους (ή τσιμεντένιους) χώρους περιπάτου; Η μήπως στρωμένους με χαλίκι, δεντροφυτεμένους και δεντροσκιασμένους εκεί όπου περπατάς και αναπνέεις, περπατάς και δροσίζεσαι (ή τέλος πάντων δεν …καίγεσαι), περπατάς και ξεχνιέσαι…

Αλλά τι λέω, αφού έχουν δείξει κατά καιρούς την …πράσινη ευαισθησία τους. Παντού κόβουν δέντρα, ξεριζώνουν δέντρα και είτε φυτεύουν τσιμέντο (ίδε πλατεία Μπλάνα), είτε παραχωρούν εκτάσεις για την …ανάπτυξη καφέ-μπαρ (ίδε πλατεία ταχυδρομείου και πρόσφατα πλατεία Νεάπολης), είτε φυτεύουν γκαζόν (υπόλοιπες πλατείες). Κάποιος πρέπει να τους πει για την αξία του πράσινου (επαναλαμβάνω, του πράσινου και όχι του γκαζόν) στον ιστό της πόλης.

Στις φωτογραφίες κάτω, ένα δείγμα χώρων περιπάτου και αναψυχής

Και το όνομα αυτού ...ΦΙΛΟΤΗΣ

Διάβασα, Είδα, 'Ακουσα κι 'Εγραψα: στον τοπικό Τύπο

Κάποιοι ΑΝΘΡΩΠΟΙ Λαρισαίοι-μια ομάδα συμπολιτών μας- ίδρυσαν τον ΦΙΛΟΤΗ, ένα σωματείο Ανθρωπιστικής Βοήθειας και Περιβαλλοντικής Δράσης για να προσφέρουν και να διαθέσουν εθελοντικά τον εαυτό τους για σκοπούς που στόχο έχουν τη βοήθεια στο συνάνθρωπο. Με πρωταρχικό στόχο να ιδρύσουν μία Τράπεζα τροφίμων στη Λάρισα που θα ενίσχυε καταρχήν συνανθρώπους μας, παιδιά κυρίως στην Αφρική, αλλά και άλλες ευπαθείς περιοχές του πλανήτη μας (π.χ. κοινωνίες που επλήγησαν από φυσικές καταστροφές και όχι μόνο).
Ξεκινούν τη δράση τους με τη συγκέντρωση τροφίμων που θα κατευθυνθούν καταρχήν στο Νηπιαγωγείο- Ορφανοτροφείο στην Τανζανία της Αφρικής, στο οποίο σήμερα σιτίζονται περίπου 200 παιδιά καθημερινά. Στην Τανζανία όπου καθημερινά πεθαίνουν από την πείνα ή από αρρώστιες που δημιουργούνται από την πείνα, περίπου 3.000 παιδιά.

Δεν δέχονται χρήματα αλλά τρόφιμα μακράς διάρκειας, όπως: γάλα εβαπορέ-ζαχαρούχο, όσπρια, μακαρόνια, ρύζι, ζάχαρη, λάδι, σπορέλαιο, αλάτι, πλιγούρι, τραχανάς, αλεύρι, κονσέρβες (με ψάρι, ζαμπόν...), κομπόστες, σκευάσματα με βιταμίνη Β, C και CALCIUM.
Για την στέγαση της τράπεζας τροφίμων στη Λάρισα, τους έχει παραχωρηθεί αποθήκη στην Ηφαίστου 41, η οποία θα λειτουργεί κάθε Τρίτη και Πέμπτη τις ώρες 6-8 μ.μ., για να παραλαμβάνουν τρόφιμα, ενώ μετά από συνεννόηση με τους ενδιαφερόμενους υπάρχει η δυνατότητα να προγραμματισθούν κι άλλες μέρες παράδοσης ή ακόμη και η παραλαβή τροφίμων από τον τόπο αυτού που τα παρέχει. Δίνονται και τα τηλέφωνα μελών του «ΦΙΛΟΤΗΣ», 6972 933730 και 6947 693566.

Προτείνω λοιπόν στους υπόλοιπους συμπολίτες μου, φέτος τις γιορτές, και λόγω της κρίσης που ζούμε, να μην αγοράσουμε περιττά, να μη ξοδέψουμε τα χρήματά μας σε δώρα, άσκοπα και στις καθιερωμένες περιττές «γιορταστικές» δαπάνες, αλλά να τα προσφέρουμε στα παιδιά της Τανζανίας. Εμείς, ας στερηθούμε για φέτος το …παντεσπάνι, για να μπορέσουν αυτά τα παιδάκια να φάνε …ψωμί! Να ενισχύσουμε το σκοπό του σωματείου ΦΙΛΟΤΗΣ, συνδράμοντας στο έργο των ιδρυτών του. Αξίζει τον κόπο.

Πηγή: ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Αλέξανδρος Αβρανάς

Με εκπλήξεις(;) και εκρήξεις(!) η χθεσινή απονομή των Κρατικών Κινηματογραφικών Βραβείων Ποιότητας στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης. Δύο από τις 22 ταινίες μυθοπλασίες που συμμετείχαν στα φετινά Κρατικά Κινηματογραφικά Βραβεία μοιράστηκαν το σύνολο των διακρίσεων: το «Without» του Αλέξανδρου Αβρανά (6) και οι «Σκλάβοι στα δεσμά τους» του Τώνη Λυκουρέση.
Ο τριαντάχρονος εικαστικός Αλέξανδρος Αβρανάς με το «Without», την πρώτη ταινία μυθοπλασίας του, ένα κλειστοφοβικό σχόλιο για τις ανθρώπινες σχέσεις, βρέθηκε στην κορυφή των Κρατικών Βραβείων με έξι συνολικά. Ανάμεσά τους και το σημαντικότερο, το 1ο Βραβείο ταινίας μυθοπλασίας, αλλά κι εκείνο του πρωτοεμφανιζόμενου σκηνοθέτη.

Δε γνωρίζω πόσοι …γνωρίζετε πως ο Αλέξανδρος Αβρανάς είναι λαρισαίος εικαστικός και όπως λέει ο ίδιος, δεν είναι παράξενο για έναν εικαστικό να ασχολείται με το σινεμά. Ειδικά γι’ αυτόν, που έχει γυρίσει με επιτυχία ταινίες μικρού μήκους. «Το κομμάτι των εικαστικών κινήθηκε από μόνο του» λέει, «αφού αμέσως μετά το τέλος των σπουδών μου μπήκα στην Art Athina και τα πράγματα πήραν μια δική τους πορεία. Ομως, προτιμώ τον κινηματογράφο σαν γλώσσα, γιατί έχω πολύ περισσότερο χρόνο, αλλά και την εικόνα, προκειμένου να αφηγηθώ πράγματα με πολυπλοκότερο τρόπο. Το αισθητικό κομμάτι θεωρώ ότι είναι πολύ ευκολότερο, είναι μάλλον λυμένο». Μιλώντας για την ταινία του, δήλωσε πως είναι μια εντελώς ανεξάρτητη παραγωγή χωρίς καμία ενίσχυση, είναι μια ιστορία «ανώνυμη», αφού οι χαρακτήρες δεν έχουν ονόματα, επειδή σύμφωνα με τον νεαρό δημιουργό, οι ιστορίες τους ταιριάζουν καλύτερα σε κάθε θεατή.

Without - Trailer (Alexandros Avranas)

Δεντροφύτευση-Μια πρόταση για τη Λάρισα

Γνωρίζω πως αρκετοί από εμάς γνωρίζουμε και ίσως παρακολουθούμε τον τηλεοπτικό σταθμό ΣΚΑΙ. Ομολογώ πως τις νυχτερινές ειδήσεις -όταν τις βλέπω- τις προτιμώ στον ΣΚΑΙ. Διότι είναι απλές, λιτές, ουσιαστικές, χωρίς παράθυρα, παραθυρόφυλλα και παραθυράτους, χωρίς κραυγές και κορώνες. Παρεμπιπτόντως διαβάζω καθημερινά –εννοείται ηλεκτρονικά- την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ. Πιθανόν αρκετοί και από εσάς να πράττουν τα ίδια μένα.
Αυτό όμως που δεν γνωρίζω αν …γνωρίζουν αρκετοί, είναι και οι δραστηριότητες του ΣΚΑΙ, κυρίως σε θέματα περιβάλλοντος. Θα σταθώ σε μία, αυτήν της δεντροφύτευσης. Πριν 15 ημέρες, με μεγάλη εκστρατεία του, κινητοποίησε τους Αθηναίους ο οποίοι έσπευσαν ατομικά ή ομαδικά στη δεντροφύτευση του άλσους στο Γαλάτσι.
Ακολούθησε δεύτερη δεντροφύτευση στα Καλύβια, που και αυτήν ενεργοποιήθηκαν χιλιάδες πολίτες. Στις 30 Νοεμβρίου προγραμματίζεται νέα δεντροφύτευση στο Βύρωνα. Δεκαπέντε χιλιάδες δέντρα προγραμματίζεται να φυτευτούν στο Βύρωνα. Σχετική η καταχώρηση στις εφημερίδες.

Αναρωτιέμαι αν εδώ στη Λάρισα μπορούν να υπάρξουν τέτοιες πρωτοβουλίες, από ραδιοφωνικούς ή τηλεοπτικούς σταθμούς, από εφημερίδες ή όποιον άλλο φορέα. Και αν οι λαρισαίοι ήμαστε έτοιμοι να συμμετέχουμε σε παρόμοιες δραστηριότητες. Ενδεχομένως κατά καιρούς έχουν γίνει, αλλά πιστεύω πως θα είναι μαζικότερες αν τύχουν μεγαλύτερης διαφήμισης και διοργανωθούν από μαζικότερους φορείς.

Θα μπορούσε, για παράδειγμα, η Περιφερειακή Δ/νση Εκπ/σης Θεσσαλίας να αφιερώνει μια μέρα το χρόνο για δεντροφύτευση, όπου όλα τα σχολεία, όλων των βαθμίδων να συμμετέχουν σ’ αυτήν. Τα παιδάκια νηπιαγωγείων και δημοτικών, σε χώρους μέσα στην πόλη, των γυμνασίων έξω από την πόλη και των λυκείων, μακρύτερα. Θα ήταν ένα πολύ καλό μάθημα Περιβαλλοντικής Εκπ/σης για τους μαθητές, το καλυτερότερο ίσως. Ο Δήμος, η Νομαρχία, η υπηρεσία δασών θα μπορούσαν να υποδείξουν χώρους, να αγοράσουν τα φυτά και οι εκπαιδευτικοί και εκπαιδευόμενοι την εθελοντική τους εργασία. Εκείνα τα βουνά στον Τύρναβο και προς Ελασσόνα, ή τα δυτικά του Κισσάβου θα μπορούσαν να πρασινίσουν. Τι λέτε, δεν το δοκιμάζουμε;

Οι …αδυναμίες της Δημοτικής Αρχής και οι κακίες οι δικές μου

Διάβασα την παρακάτω είδηση, στον ΚΥΡΗΚΑ, και με προκάλεσε να πω την …κακία μου.

Ο Δήμαρχος Λάρισας, στα εγκαίνια που έγιναν στο Στέκι της Νέας Πολιτείας, εξηγούσε την αδυναμία του δήμου Λαρισαίων στα παιδιά και τους ηλικιωμένους. Μια αδυναμία που έχει έμπρακτα αποδείξει με την ίδρυση τόσων Βρεφονηπιακών Σταθμών και ΚΑΠΗ στην πόλη. «Τα παιδιά και οι ηλικιωμένοι χρήζουν περισσότερης φροντίδας, ευαισθησίας και αγάπης από πλευράς μας και θα την έχουν» διαβεβαίωνε ο δήμαρχος με τον Βαγγέλη Κολώνα δίπλα του να ψιθυρίζει «στα Ηπειρώτικα δεν έχουν ΚΑΠΗ». «Θα κάνουμε και στα Ηπειρώτικα» αντέδρασε ακαριαία ο δήμαρχος καταχειροκροτούμενος από τους παραβρισκόμενους.

Ποια κακία θα εκστομίζει ο βρωμερός ο στόμας μου; Μήπως αυτοί, οι γέροντες και οι γερόντισσες τελικά στηρίζουν και εκλέγουν το Δήμαρχο μας (μιας και τα μικρά παιδιά ακόμα δεν ψηφίζουν); Ενώ όοοοολοι οι σκεπτόμενοι δημότες, αυτοί που έχουν το μυαλό …τετρακόσια, τον μαυρίζουν; Λέω, μήπως. Και συμπάθα με κε Δήμαρχε αλλά με προκάλεσες με τις δηλώσεις σου. Γιατί, δε ξέρω κανέναν που να μην αγαπά τα μικρά παιδιά και να μη σκέφτεται τους γέροντες. Όμως ούτε το φωνάζουν, ούτε το διατυμπανίζουν μα ούτε και περιμένουν χειροκροτήματα.

ΥΓ. Σε παρακαλώ, μη με εντάξεις σ’ εκείνα τα blogs που σε βρίζουν. Εγώ δεν είμαι σαν τους …άλλους!

Λαμπάκια, λαμπιόνια και ύφεση

Μπορεί τα Χριστούγεννα να απέχουν ακόμα 40 τόσες μέρες αλλά κάποιοι δήμοι έβαλαν –ή βάζουν- τα γιορτινά τους και στόλισαν –ή στολίζουν- τους δρόμους με λαμπτήρες, λαμπάκια και μιλιούνια λαμπιόνια. Απορία δικιά μου αλλά, φαντάζομαι- και πολλών άλλων πολιτών: αφού λένε ότι έχουμε ύφεση γιατί πρέπει από τώρα να πληρώνονται τόσες χιλιάδες ευρώ σε ρεύμα; Θα μπορούσαν να περιμένουν ακόμα λίγες ημέρες να πλησιάσουν και οι γιορτές. Μπορούμε να ζήσουμε και χωρίς λαμπτήρες.

Κάνω έκκληση προς το Δήμαρχο και το Δημοτικό Συμβούλιο, να μην τους μιμηθούν. Να περιμένουν να πλησιάσουν οι γιορτές για να …φωτοβολήσουν την πόλη. Να βάλουν και …ωράριο στη φωταγώγηση της πόλης. Δεν είναι ανάγκη να μένουν αναμμένα όλο το βράδυ· θα πρέπει να σβήνουν από κάποια ώρα και πέρα. Εμείς οι δημότες Λάρισας, θα το κατανοήσουμε. Αφήστε που εσείς πρώτα πρέπει να δώσετε το καλό παράδειγμα. Είπαμε έχουμε ύφεση, αλλά να …συνδράμουμε όλοι στην ανάκαμψη. Γιατί, άλλο η κρίση και άλλο οι κροίσοι (και μάλιστα με …ξένα λεφτά, των δημοτών).

Η κακογουστιάς ζει και βασιλεύει

Συνεργεία του Δήμου Λάρισας άρχισαν να εγκαθιστούν και να συντηρούν το στολισμό της πόλης για την περίοδο των Χριστουγέννων-Πρωτοχρονιάς. Σήμερα, μάλιστα, τους είδα στην Κεντρική Πλατεία να στήνουν το …χριστουγεννιάτικο δέντρο. Μιας και θέλει ο Δήμος να φτιάξει τη χριστουγεννιάτικη διάθεση -ή προδιάθεση- των συμπολιτών μας, δεν είναι ευκαιρία να πετάξει εκείνη την αηδία που ονομάζει «χριστουγεννιάτικο δέντρο» και να την αντικαταστήσει με κάτι άλλο. Η τέλος πάντων, ας φυτέψουν ένα έλατο και να το στολίζουν κάθε χρόνο. Εντάξει, κάποτε, πολλοί Δήμοι αντέγραψαν τον απαράδεκτο πρώην Δήμαρχο Αθηναίων με τις σιδεροκατασκευές του και το …μεγαλύτερο χριστουγεννιάτικο δέντρο στην Ευρώπη, αλλά νισάφι πια στην κακογουστιά. Αυτός έφυγε, αλλά η …ασχήμια του όχι μόνο παρέμεινε αλλά και διαδόθηκε. Λίγο παραπάνω γούστο εκεί στο Δήμο, κανείς δεν έχει;

ΥΓ. Η φωτογραφία είναι παρμένη από την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Τι χρειάζεται το κράτος;

Διάβασα, Είδα, 'Ακουσα κι 'Εγραψα: στον τοπικό Τύπο

Δημιουργήθηκε και εγκαινιάζεται Πυροσβεστικός Σταθμός στη Μελιβοία, διαβάζω στον τοπικό Τύπο. Στεγάζεται στον ειδικά διαμορφωμένο χώρο των παλιών σφαγείων της Μελιβοίας και τον λειτουργεί εθελοντικό σώμα που συγκρότησαν ο Δήμος Μελιβοίας σε συνεργασία με το Εθελοντικό Σώμα Ελλήνων Πυροσβεστών Αναδασωτών (Ε.Σ.Ε.Π.Α). Ο αριθμός των εγγεγραμμένων εθελοντών είναι 38 και υπάρχει επικεφαλής με τον αναπληρωτή του για τον άρτιο συντονισμό τους.

• (Αυθαίρετο δικό μου) Συμπέρασμα 1ο: δε χρειαζόμαστε το κράτος αφού μπορούμε και μόνοι μας.
• (Αυθαίρετο δικό μου) Συμπέρασμα 2ο: Το κράτος, ξεπίτηδες δεν προχωρά κάποια πράγματα για να αναγκαστούμε να τα φτιάξουμε μόνοι μας και να γλυτώσει το κόστος.
• (Αυθαίρετο δικό μου) Συμπέρασμα 3ο: Γιατί, σχεδόν πάντα, ακολουθούμε τις εξελίξεις (πρώτα η φωτιά και μετά το ΠΣ) και όχι αυτές εμάς (πρόβλεψη, μακρόχρονος σχεδιασμός, φαντασία και οραματισμός);
• (Αυθαίρετο δικό μου) Συμπέρασμα 4ο: έμεινε τίποτε για να σβήσουν οι εθελοντές;

ΥΓ. Τα συμπεράσματα είναι δικά μου και ...αυθαίρετα και δεν περιμένουν επιβεβαίωση ή διάψευση.

Αξιοποίηση και όχι ...καταπόνηση των αύλειων χώρων διδακτηρίων

Θα ξαναγράψω για τη μανία κάποιων ανθρώπων, στην προκειμένη περίπτωση δε γνωρίζω αν η ευθύνη βαρύνει τη δημοτική αρχή ή τον ΟΣΚ, να «φυτεύουν» κτίρια μέσα σε …συμπυκνωμένες αυλές σχολείων. Δεν υπάρχουν χώροι παρακείμενοι, ελεύθεροι για να κτίσουν κλειστά γυμναστήρια ή να προσθέσουν αίθουσες διδασκαλίας και βρίσκουν την εύκολη λύση. Χρησιμοποιούν την απλή μέθοδο των …ψιλικατζήδων·περιορίζουν τον υπάρχοντα χώρο, τον αύλειο χώρο, τον χώρο άσκησης και εκτόνωσης των παιδιών για να κτίσουν εκεί τις κατασκευές. Η γονείς-κηδεμόνες δεν είναι άμοιροι των ευθυνών τους. Υπάρχουν χώροι ελεύθεροι, ας είναι και κάπως μακρύτερα -μη τα θέλουμε και όλα γύρω μας- για την ανέγερση διδακτηρίων με σύγχρονες προδιαγραφές, με προοπτική, με χώρους για όλες τις σχολικές ή εξωσχολικές δραστηριότητες.

Φέρνω για παράδειγμα το δημοτικό και νηπιαγωγείο στον 'Αγιο Κωνσταντίνο. Όταν κατεδαφίστηκε ...έφεξε ο χώρος, η γειτονιά. Και αντί στη θέση του να δημιουργηθεί μια πανέμορφη όαση στην πυκνοκατοικημένη περιοχή, αντέδρασαν οι γονείς στην προοπτική να μεταφερθούν τα παιδιά τους σε άλλα, μακρύτερα σχολεία. Και η ανέγερση ξεκίνησε, οσονούπω παραδίδονται τα διδακτήρια με έναν αύλειο χώρο ελαχίστων τετραγωνικών για να χωρέσει τις ανάγκες των σχολείων. Αμφιβάλλω αν σε κάποιο διάλειμμα, θα χωράνε όλα τα παιδιά, απλά να στέκονται όρθια. Και ας μη μιλήσουμε για την ώρα της γυμναστικής ή άλλων δραστηριοτήτων. Προχτές, παραμονές της εθνικής γιορτής, οι μαθητές του σχολείου έκαναν την πρόβα της παρέλασης στην αυλή της εκκλησίας.

Τα παραδείγματα είναι πολλά. Έκανα μια βόλτα και φωτογράφισα ορισμένα.
Νηπιαγωγείο σε μονοκατοικία σε δρόμο κάθετο της Νικηταρά. Εδώ δε μιλάμε καν για αυλή. Πώς περιμένουμε τα μικρά παιδιά να αναπτυχθούν σωστά σ’ αυτό το χώρο στα πρώτα βήματα της ζωής τους;

Οι αυλές του 4ου Γυμνασίου-Λυκείου έχουν μικρύνει για να χωρέσουν στις αυλές τους και άλλα διδακτήρια, δημοτικά και νηπιαγωγεία.

Μπροστά στα παράθυρα και την είσοδο του ενός σχολείου, κτίστηκε άλλο

Στην αυλή του απέναντι σχολείου -1ο Λύκειο- κτίζεται κλειστό γυμναστήριο, για να στεγάσει φυσικά τις ανάγκες των μαθητών για γύμνασή τους σε κλειστούς χώρους, αλλά ταυτόχρονα περιόρισε σημαντικά και την αυλή.

Στην αυλή του 10ου δημοτικού σχολείου, εκεί στην πρώην Ακαδημία, «φυτεύτηκε» κατ’ αρχάς ένα μεγάλο κλειστό γυμναστήριο, τη συντήρηση του οποίου δεν μπορεί να διατηρήσει το συγκρότημα του 2ου Γυμνασίου και Λυκείου κι έτσι παρέμεινε στο Δήμο, για να αθλούνται ομάδες ή προγράμματα άθλησης για μεγάλους. Οι μαθητές έμειναν αστέγαστοι. Εν συνεχεία, κτίστηκε δίπλα άλλο μικρό γυμναστήριο για τις ανάγκες του δημοτικού. Ο ζωτικός χώρος των μικρών μαθητών περιορίστηκε ακόμη περισσότερο.

Αριστερά το διδακτήριο, δεξιά οι τουαλέτες, στος βάθος, το μικρό κτίριο είναι το γυμναστήριο του δημοτικού και πίσω από αυτό ξεχωρίζει το άλλο κλειστό γυμναστήριο, για τις ανάγκες των ομάδων.

Και τώρα μαθαίνω πως ο Δήμος επέλεξε μια γωνιά στον χώρο που φιλοξενούσε παλαιότερα το ορφανοτροφείο, τη βορειοανατολική του γωνία, εκεί που σήμερα μέτρησα 33 πανύψηλα πεύκα, για να οικοδομήσει ένα χώρο πολλαπλών εκδηλώσεων, για τις ανάγκες των παρακείμενων διδακτηρίων (κάποτε υπήρχε το αμφιθέατρο του ΠΕΚ, αλλά τώρα λειτουργεί ως εστιατόριο και εργαστήρια για της ανάγκες του πανεπιστημίου). Θα κοπούν δέντρα για να κτιστεί τσιμέντο. Τουλάχιστον, αν δεν μπορεί να γίνει κάτι άλλο, κάτι διαφορετικό, θα πρέπει οι Σύλλογοι των διδασκόντων μαζί με τις Μαθητικές Κοινότητες, σήμερα αν είναι δυνατόν, να βρουν χώρο μέσα στον ιστό της πόλης και στην ίδια περιοχή –να τον υποδείξουν ή να τους υποδειχθεί- και να φυτέψουν πολλαπλάσιο αριθμό δέντρων από αυτά που θα κοπούν. Μόνον έτσι διατηρείται η ισορροπία στο φυσικό περιβάλλον. Πότε θα το καταλάβουμε μικροί και μεγάλοι;

Αυτός ο χώρος θα μπορούσε κάλλιστα να χρησιμοποιείται από τους μαθητές των δύο διδακτηρίων για τις ανάγκες των γυμναστικών τους ασκήσεων, κάτω από τη σικά και τη δροσιά των πεύκων.

Οι 2 πρώτες φωτογραφίες, μέσα από την αυλή του πρώην ορφανοτροφείου

φωτογραφία του αλσυλίου από το απέναντι πεζοδρόμιο, επί της Ηρ. Πολυτεχνείου

Θα μπορούσε κανείς να προσθέσει κι άλλα πολλά τέτοια παραδείγματα που αφορούν σε σχολικά διδακτήρια και πώς καταστρέφονται οι περιβάλλοντες χώροι, αντί να αξιοποιούνται. Ένα παράδειγμα τέτοιας αξιοποίησης θα μπορούσε να είναι ο χώρος στον οποίον φιλοξενείται το 9ο Λύκειο με το 14ο γυμνάσιο και τα δημοτικά-νηπιαγωγεία. Πιο συγκεκριμένα, το ανάχωμα. Το οποίο θα μπορούσε να φυτευτεί και να αξιοποιηθεί κατάλληλα, με τη συνδρομή των μαθητών και τις οδηγίες της Υπηρεσίας Πρασίνου.