Είχα μέρες να κατέβω στο κέντρο της Λάρισας. Δε με πολυέλκει αυτός ο συνωστισμός τροχοφόρων, μα ούτε και το ανθρωποβουητό. Προτιμώ στις εξόδους μου, το Λόφο, το ποτάμι, το πάρκο στο Αλκαζάρ, το αισθητικό άλσος και τις πλατείες εκτός κέντρου. Σήμερα όμως, και λόγω της απεργίας, έκανα την ...νενομισμένη επίσκεψή μου στις δύο πλατείες, εκεί που διεξήχθησαν οι δύο συγκεντρώσεις και στη συνέχεια ήπια και τον απαραίτητο καφέ, σε μια παράμερη και λιγότερο φασαριόζικη πλατεία. Είδα την κατάσταση του κέντρου με τους τεράστιους σωρούς σκουπιδιών, τα ίδια πάνω κάτω που συμβαίνουν και στις γειτονιές, και άκουα τα σχόλια και τα παράπονα των συμπολιτών μου να διαμαρτύρονται για τις επιπτώσεις στη ζωή μας εξαιτίας των διάφορων απεργιών και ιδιαίτερα αυτής των υπαλλήλων των ΟΤΑ. Μάλιστα αρκετοί απ’ αυτούς τους …διαμαρτυρόμενους, ζητούσαν την παρέμβαση του εισαγγελέα. Φυσικά όχι μόνον αυτοί αλλά και Δήμαρχοι (όπως ο της Θεσσαλονίκης) καλούσαν τον εισαγγελέα να παρέμβει, με πρόσχημα την υγεία των πολιτών-δημοτών τους. Και σκέφτηκα την υποκρισία όλων μας και την …ευαισθησία μας, η οποία ευαισθησία μοιάζει με γραφική παράσταση σεισμογραφήματος ή καρδιογραφήματος. Άλλοτε έχει μέγιστα και άλλοτε ελάχιστα, ανάλογα πως βλέπουμε το εκάστοτε ...πρόβλημα, ποιους θίγει και ποιους συμφέρει, τι κόστος έχει για μας ή τους άλλους, αν είμαστε με την κυβέρνηση ή με την αντιπολίτευση. Οι παράμετροι και οι συνιστώσες πολλές. Ο εισαγγελέας όμως σε πρώτη ζήτηση. Η απειλή της …αυτεπάγγελτης κλήσης και παρέμβασής του στο τσεπάκι μας. Δεκτό, να επέμβει ο εισαγγελέας και να τους κυνηγήσει, πρώτα…
Για να διαβάσετε ολόκληρη την ανάρτηση, πατήστε ΕΔΩ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου