Τα καλά να ...γράφονται και τα κακά επίσης

Καιρό είχα να γράψω και κανένα καλό λόγο που αφορά στην πόλη μας -όπως έχουμε πει και στο ...μανιφέστο από την ...ιδρυτική πράξη του παρόντος ιστολογίου. Σήμερα λέω να το πράξω. Αλλά για να μη ξεφύγω από τα καθιερωμένο, θα πω και έναν ...κακό λόγο. Για να διορθωθεί και όχι επειδή είμαι γκρινιάρης.

Οδός Σαρίμβεη

Κατεβαίνοντας την Ηρώων Πολυτεχνείου, μπήκα προχτές (29 του μήνα) για πρώτη φορά από την οδό Σαρίμβεη. Εντυπωσιακό το …τοπίο. Αρκετά φαρδύς δρόμος με δύο λωρίδες κυκλοφορίας ανά κατεύθυνση, νησίδα ανάμεσά τους, πεζοδρόμιο πλάτους 3 μέτρων από τη μία πλευρά και πεζοδρόμιο διπλάσιου πλάτους με ποδηλατόδρομο από την απέναντι πλευρά, και με «οδηγό» για άτομα με πρόβλημα όρασης. Με πλήρες δίκτυο ηλεκτροφωτισμού και δέντρα (φλαμουριές -χαμαίρωπες) στα πεζοδρόμια και στη νησίδα. Δε γνωρίζω το κόστος, μα θαρρώ πως άξιζαν τα λεφτά. Στο στρατόπεδο έστριψα δεξιά –δεν είχα ξαναπεράσει από κει- και …ανακάλυψα ότι στ’ αριστερά μου ήταν το Δημοτικό Φυτώριο. Πριν απ’ αυτό, ένα λυόμενο, Σύλλογος Ραδιοερασιτεχνών Θεσσαλίας έγραφε η πινακίδα-αγνοούσα παντελώς την ύπαρξή τους. Το στρατόπεδο της 1ης Στρατιάς δεξιά· τι τεράστια έκταση και ανεκμετάλλευτη; Αλήθεια, γιατί υπάρχουν αυτά τα στρατόπεδα μέσα στην πόλη; Πώς βρέθηκαν εδώ, τι τίτλους ιδιοκτησίας έχουν –αν έχουν- πώς τους απέκτησαν, πώς τα εκμεταλλεύονται; Και τέλος πάντων, γιατί δε επιστρέφουν μέρος της τεράστιας έκτασης που κατέχουν στην πόλη και στους δημότες της; Κάτι πρέπει να γίνει, δε συμφωνείτε;

Τεχνητή λίμνη Αλκαζάρ

Χτες, πήγα ξανά στο Αλκαζάρ. Ναι, σωστά το καταλάβατε· για καφέ πήγα. Διατελώ εισέτι εν αδεία. Αποφάσισα να καθίσω στο αναψυκτήριο του Μίνι Γκολφ. Τρεις παρέες, μεταξύ αυτών και ο Marco Foerster –ευγενική φυσιογνωμία με πολύ καλά τα ελληνικά του- συν γυναιξί και τέκνοις, απολάμβαναν τον ήλιο, την κουβεντούλα και τον καφέ. Για ησυχία δεν μπορώ να πω πως ήταν ότι το ...καλυτερότερο. Αν υπήρχαν περιμετρικά στο Αλκαζάρ, στην οδό Κοζάνης, φυτά για να δημιουργήσουν ηχομόνωση, τα πράγματα θα ήταν ελαφρώς καλύτερα. Δεν έλειπαν και δύο νεαροί που πέρασαν μέσα στο πάρκο με τα μηχανάκια τους –κάτι πρέπει να γίνει μ’ αυτά τα εποχούμενα …παλιόπαιδα. Ο καφές –φρέντο καπουτσίνο, να μη τα ξαναλέμε- μόνο 3€. Στη τεχνητή λίμνη, δίπλα, ένα συνεργείο με κάτι ασχολούνταν. Μάλλον κάτι καλό γίνεται, σκέφτηκα. Πλησίασα και είδα …οργασμό. Είχαν αδειάσει το νερό από τη λίμνη και άπλωναν νάιλον το οποίο έβαφαν σε χρώμα γαλάζιο. Άρα σύντομα, ελπίζω, θα ξαναδούμε τη λίμνη με νερό. Όμορφη παρένθεση μέσα στο πάρκο. Αξίζει τον κόπο η …ανασύστασή της. Εύγε σ’ αυτούς που το σκέφτηκαν.

Οι δύο φωτογραφίες είναι δανεισμένες από το διαδίκτυο (τη σελίδα του Δήμου;)

Αισθητικό Άλσος

Έχετε πάει τώρα τελευταία στο Αισθητικό Άλσος; Όσοι δεν πήγατε κάντε μια βόλτα και προς τα κει κάντε μια βόλτα. Δε βαρεθήκατε την Πλατεία Καφετεριών, και τις άλλες …ομοειδείς Πλατείες, τον ακριβό καφέ που σερβίρουν, το συνωστισμό, τη βαβούρα, την οχλαγωγία, τον καπνό του διπλανού σας που τον τρώτε στη μάπα; Εκδράμετε εις τα εξοχάς. Τουλάχιστον εκεί μπορείτε να απολαμβάνετε ένα καφέ παρέα με την παρέα σας και να μπορείτε να κάθεστε ανθρώπινα, να συζητάτε χωρίς να φωνάζετε. Το Κηποθέατρο, το Μίνι Γκόλφ, το Αισθητικό Άλσος (τουλάχιστον αυτά προτιμώ εντός της πόλης) προσφέρονται για μια τέτοια απόλαυση.
Θα μιλήσω για το Αισθητικό Άλσος. Αναγεννιέται, τουλάχιστον στην πρόσοψη του. Πάμε λίγο πιο μέσα. Το παρακείμενο Λούνα Παρκ ξαναγεννιέται κι αυτό. Αλλά με …φάουλ. Έχει επεκταθεί προς τη τεχνητή λίμνη. Σχεδόν εφάπτεται στα τραπεζοκαθίσματα. Αν αυτή η επέκταση έγινε εν αγνοία της Δημοτικής Αρχής, είναι φάουλ -και αν εφαρμόσουμε πιστά τον κανονισμό, θα μπορούσε να δοθεί και πέναλτι. Αν όμως έγινε με την άδεια της Δημοτικής Αρχής, τότε είναι έγκλημα –της Δ.Α. βεβαίως. Περιορίστηκε ο κοινόχρηστος χώρος υπέρ του ιδιώτη. Μιας ιδιωτικής επιχείρησης η οποία καρπούται επ’ αμοιβή κοινόχρηστης γης. Και που όταν λειτουργεί ηχορυπαίνει. Με τα άσματα που εκπέμπονται από τα μεγάφωνα του. Πάντα αναρωτιόμουνα, για όσους μεγαλοφώνως ακούνε τα μουσικά τους …γούστα, γιατί θα πρέπει να με εξαναγκάζουν να τ΄ ακούμε παρέα;

Η επέκταση

Και πάμε και πιο πίσω, προς το βάθος. Ελαφρώς εγκαταλελειμμένο μου φαίνεται ή κάνω λάθος; Ο παραποτάμιος χωμάτινος δρόμος, … χάλασε λιγάκι το τοπίο. Και το μικρό ξύλινο θεατράκι, που μεγαλώνοντας μετεξελίχθηκε σε τσιμεντένιο, φαντάζει έρμο, έτοιμο να …πέσει μέσα στο ποτάμι –ή να το παρασύρει το ποτάμι. Φαντάζομαι, πιστεύω και ελπίζω πως η διαπλάτυνση της νέας κοίτης προϋποθέτει και διαμόρφωση της όχθης.

Τα νερά από το πλύσιμο των λεωφορείων καταλήγουν στο ποτάμι. Οι σαπουνάδες πού;

Αλλά και στο εσωτερικό του ο χώρος θέλει κάποια περιποίηση. Φαντάζομαι πως είναι προγραμματισμένες εργασίες συντήρησης του και αυτές θ’ αρχίσουν οσονούπω. Γιατί, τουλάχιστον από της Δημοτικές Υπηρεσίες, αυτές που αξίζουν τα χίλια-μύρια συγχαρητήρια για το έργο που παράγουν, είναι η Υπηρεσία Πρασίνου και αυτή της Καθαριότητας. Αναμένωμεν αποτελέσματα. Γιατί ο χώρος αυτός προσφέρεται για ηρεμία, δροσιά και άθληση.

Καλό θα ήταν η ξύλινη είσοδος προς τον κατάφυτο χώρο να παραμένει κλειστή. Ενώ ο χώρος στάθμευσης έξω είναι άδειος, οι περισσότεροι προτιμούν να μπαίνουν μέσα και να σταθμεύουν ανάμεσα στα δέντρα, δίπλα στο αναψυκτήριο. Ποτέ δεν κατάλαβα αυτή τη μανία κάποιων από εμάς, να θέλουμε να καθόμαστε, ακόμα και για τον καφέ μας και δίπλα να έχουμε σταθμευμένα, για παρέα, τα οχήματά μας ή τα μηχανάκια μας.
Πολύ θάθελα να μάθω τα της σύμβασης λειτουργίας της επιχείρησης. Πολύ θάθελα να μάθω αν οι εγκαταστάσεις της έχουν ελεγχθεί ως προς την ασφάλεια που παρέχουν στους μικρούς επισκέπτες. Πολύ θάθελα να μάθω αν τηρούνται οι συνθήκες υγιεινής και καθαριότητας του χώρου. Πολύ θάθελα να μάθω, εν τέλει, αν έχουν γίνει παραβάσεις και παραβιάσεις.

Η ρύπανση από τον ιδιώτη-Πιθανόν σήμερα που μιλάμε να έχουν μετακινηθεί