Την Κυριακή κατέβηκα στον Αγιόκαμπο εποχούμενος σε δίκυκλο για να απολαύσω τη δροσιά της θάλασσας. Στη διαδρομή Λάρισα-Αγυιά-Αγιόκαμπος είδα πολλά στην άσφαλτο από τους …ήρωες της ασφάλτου. Είδα νέα παιδιά να καβαλάνε τη μοτοσικλέτα τους χωρίς κράνος και ημίγυμνοι να οδηγούν, χωρίς την απαραίτητη για την ασφάλειά τους εξάρτυση ασφαλείας, κράνος και πειθαρχία στις ταχύτητες. Βζίιιινγκ, από δεξιά και περισσότερο βζίιιιιιιιιιγκ από αριστερά. Ούτε στροφές, ούτε διπλές διαγραμμίσεις, ούτε ουρές, ούτε στενώσεις δρόμων, ούτε γέφυρες, ανηφόρες ή κατηφόρες τους πτοούσαν. Στόχος και σκοπός να φτάσουν νωρίς στην παραλία; να εξασφαλίσουν ομπρέλα με ξαπλώστρες; να …διαφημίσουν τη βλακεία τους πάνω στη μοτοσικλέτα; Τι να πω, δε ξέρω. Τρόμαζα, να πω την αλήθεια, όταν τους έβλεπα στο καθρεφτάκι μου να με πλησιάζουν και ευχόμουν να φτάσουν γεροί για να μην τους κλάψουν οι μανούλες τους.
Είδα γιωταχήδες, φορτωμένους ή όχι, με τα σύγχρονα μοντέρνα αλλά και τα παλιά τους αυτοκίνητα, να συναγωνίζονται τους μοτοσικλετιστές. Να προσπερνούν προσπερνόμενο, να φρενάρουν απότομα, να χώνονται με σφήνες ενδιάμεσα, να διαγωνίζονται σε ηλιθιότητα, στηριζόμενοι στην «ασφάλεια» που τους παρείχαν οι 4 τροχοί τους και που και που –αυτό συνέβη το περασμένο Σάββατο- να συγκρούονται και να ανατρέπονται μέσα στα παρακείμενα χωράφια.
Δεν είδα όμως ΠΟΥΘΕΝΑ ένα αυτοκίνητο της Τροχαίας, ένα μοτοσικλετιστή έστω της Τροχαίας. Ίσως όλοι να ήταν απασχολημένοι στις εθνικές οδούς. Ίσως όλοι να βρισκόντουσαν στα Τέμπη, στην προσπάθειά τους να ρυθμίσουν την είσοδο-έξοδο στα Τέμπη. Ένας έστω, ίσως να έφτανε και να ήταν χρήσιμος. Διότι, του έλληνα –οδηγού- ως γνωστόν ο τράχηλος μπορεί να μην υπομένει ζυγόν αλλά και ο φόβος –του προστίμου- φυλάει τα έρμα!
Καλές οι προσπάθειες της Νοαμαρχίας για διαμόρφωση του δρόμου, διαπλάτυνσή τους αλλά δεν αρκεί. Χρειάζονται κι άλλα. Αυτοπειθαρχία ή σκέτο πειθαρχία!
.gif)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου