Μισθωτοί και συνταξιούχοι καταναλωτές: Αντισταθείτε

H κίνηση στην αγορά είναι υποτονική και ο τζίρος χαμηλότερος από τον περσινό, αλλά οι έμποροι δηλώνουν αισιόδοξοι, διότι βλέπουν πως υπάρχουν αρκετές μέρες μέχρι τις γιορτές, προσμένουν στο δώρο των εργαζόμενων και ελπίζουν πως οι εκδηλώσεις που έχει προγραμματίσει ο δήμος Λαρισαίων σε συνεργασία με τον Εμπορικό Σύλλογο θα αναθερμάνουν την ατμόσφαιρα.

Οι καταναλωτές εμφανίζονται αρκετά «κουμπωμένοι», προβληματίζοντας, με τη σειρά τους και τους εμπόρους της πόλης. Περιορισμένες αγορές σε δώρα και «κοινωνικές υποχρεώσεις». Οι προσφορές δίνουν και παίρνουν, όπως και τα «παζάρια» για καλύτερες τιμές, και άτοκες δόσεις. Κάποιοι από τους εμπόρους ενδίδουν ενώ οι περισσότεροι αντιστέκονται. Για παράδειγμα, η Συντεχνία Αρτοποιών, ανακοινώνει πως οι τιμές φέτος είναι μειωμένες για τα μελομακάρονα, περίπου κατά μέσο όρο στα 8,5 ευρώ το κιλό (από 9 που ήταν πέρυσι η μέση τιμή, δηλαδή μιλάμε για πολύ …χουβαρνταλίκι) ), ενώ περίπου στις ίδιες με πέρυσι τιμές θα πωλούνται οι κουραμπιέδες –γύρω στα 10 ευρώ το κιλό.

Φίλοι μου και συμπολίτες, μου φαίνεται πως όλοι μας κοροϊδεύουν, καταστηματάρχες, έμποροι, Δήμος και Νομαρχία (με τις καμπάνιες τους). Μας βλέπουν σαν ευρουδάκια για τα ταμεία τους, σαν «δώρο» για την τσέπη τους, σαν άβουλους και ανίσχυρους καταναλωτές, σαν «πελάτες» τους και μόνον. Όλοι αυτοί προσμένουν στην αγοραστική μας δύναμη (αδυναμία θάλεγα) και δεν νοιάζονται για το αν θα τα βγάλουμε πέρα φέτος. Θέλουν τον 13ο μισθό μας στη δική τους τσέπη. Και δεν …υποχωρούν. Δε λέω να …γονατίσουν (πάντως, καημό έχω να δω να βγαίνουν έξω από τα καταστήματά τους και να προβαίνουν σε μειοδοτικούς διαγωνισμούς με προσφορές και κόντρα –πραγματικές- προσφορές, προκειμένου να κερδίσουν την εύνοιά μας), αλλά να συναισθανθούν. Την κρίση την υφιστάμεθα όλοι· ας την πληρώσουμε όλοι.

Γι αυτό, προτείνω να ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΜΕ. Κανένα ευρώ παραπάνω από τα απολύτως απαραίτητα. Αν είναι να …γονατίζουμε οικονομικά εμείς, γιατί κάποιοι άλλοι πρέπει ακόμα και σήμερα να αισχροκερδούν; Να …ρίξουν τις τιμές όσο δεν πάει άλλο, να περιορίσουν στο ελάχιστο τα υπερκέρδη τους, να υποστούν και αυτοί τον κόστος της κρίσης. Έτσι κι αλλιώς, χρόοοονια τώρα, μετρούσαν κέρδη. Ε, τώρα, ας μετρήσουν και καμιά ζημιά. Ίσως, καμιά μέρα, συνέλθουν και μας δουν ως συνανθρώπους τους και όχι ως πελάτες.