Όσο άσχημη, απάνθρωπη, κακοφτιαγμένη, πολυάριθμη, χωρίς ρυμοτομία και υποβαθμισμένη μπορεί να είναι μια πόλη, εν τούτοις μπορεί κανείς να ανακαλύψει όμορφες γωνιές της, όμορφες διαδρομές∙τόσο κοντά, τόσο μέσα αλλά και τόσο …απέξω από αυτήν. Θα σας περιγράψω φωτογραφικά μια τέτοια διαδρομή για την οποίαν είμαι σίγουρος πως πολλοί κάτοικοι αυτής της πόλης δεν γνωρίζουν ή δεν είχαν την ευκαιρία να γνωρίσουν.
Πρόκειται για μια διαδρομή μέσα στη φύση, μέσα σε πράσινο, δίπλα σε ..νερό. Ένα νερό που φαίνεται ακούνητο, βουβό, έχει όμως μια μικρή ροή που φαίνεται μόνο σε ορισμένα σημεία και έχει χρώμα …καφέ. Μια διαδρομή που σε κάνει να …χάνεσαι, να ξεχνιέσαι και να αναρωτιέσαι που στ’ αλήθεια ήταν κρυμμένη τόσα χρόνια τέτοια ομορφιά. Πολλές φορές δεν έχει σημασία το μήκος της διαδρομής και η χρονική διάρκεια της βόλτας, αλλά για όσους αρέσκονται στους αριθμούς, το μήκος της συγκεκριμένη είναι 5.155 μέτρα. Ας αφήσουμε τα λόγια και ας πάμε στις πράξεις, για την ακρίβεια στις φωτογραφίες.
Αφήνουμε τη πολύβουη πόλη και αρχίζουμε τη διαδρομή (σημείο 1) μέσα στη φύση βλέποντας και ακούγοντας στα δεξιά μας (βόρεια) το νερό να ρέει. Λεύκες, ως επί το πλείστον καλύπτουν τον ουρανό από πάνω μας, ενώ ο ήλιος πήρε την …κατηφόρα για να δύσει.
Στο σημείο 2 συναντάμε παλιά κτίρια, ανακαινισμένα και χρησιμοποιούμενα για άλλη χρήση, τελείως διαφορετική από την αρχική τους κατασκευή. Παραδίπλα, μία αυτοσχέδια σκηνή και ρούχα πεταμένα δεξιά αριστερά, υποδηλώνουν την «κατοικία» κάποιου άστεγου…
Ανακαλύπτουμε πως πολλά δέντρα είναι κυριολεκτικά ...σφικταγκαλιασμένα από κισσό, τον οποίον μέχρι πρότινος θεωρούσα παρασιτικό και άρα καταστροφέα τους δέντρου αφού απομυζά τους χυμούς του, εν τούτοις ροφορήθηκα από υπεύθυνο άτομο πως ο κισσός είναι συμβιωτικό με τα δέντρα.
Συνεχίζουμε τη διαδρομή σε χωμάτινο δρόμο, καταπράσινη και από κάποιο σημείο και πέρα, παρατηρούμε τις παρεμβάσεις της αρμόδιας Γεωτεχνικής Υπηρεσίας του Δήμου και της Υπηρεσίας Πρασίνου. Νέα φυτά στη θέση των μακρόβιων, υπόγεια σωλήνωση για αυτόματο πότισμα, κολώνες για φωταγώγηση, παγκάκια και βρύσες για τους περιπατητές και ένας χώρος αναψυχής και παιδικής χαράς (σημείο 3) με πλήθος παιδιών να παίζουν, μανάδες να κάθονται και να συζητούν, καθημερινούς ανθρώπους να περπατάνε, να τρέχουν, να ποδηλατούν…
Ξαφνικά στη στροφή, προβάλλει ένα γήπεδο, συνοικιακής ομάδας (σημείο 4) και αμέσως μετά τη στροφή, ο χωμάτινος δρόμος μετατρέπεται σε τσιμεντένιο∙δείγμα …πολιτισμού (σημείο 5), καθώς συναντάμε και πυροσβεστηκές φωλέες.
Στο τμήμα αυτό, η …κίνηση αυξάνει, ώσπου συναντάμε την πρώτη γέφυρα η οποία ενώνει τις δύο όχθες (σημείο 6).
Βλέπουμε και τις παρεμβάσεις της Γεωτεχνικής Υπηρεσίας, η οποία επεμβαίνει κόβοντας τα γηραιά κι επικίνδυνα λόγω ύψους δέντρα και φυτεύει νέα.
Στα 100 μ. συναντάμε το ...λιμανάκι και δεύτερη γέφυρα (σημείο 7) την οποίαν θα διασχίσουμε.
Η διαδρομή δεν τερματίζει σ' εκείνο το σημείο, συνεχίζει προς την ίδια κατεύθυνση, όπυ συναντάμε την κεντρική γέφυρα και άλλες δύο, αλλά αφήσαμε αυτή τη διαδρομή για μια άλλη φορά.
Ξαναγυρίζουμε στη γέφυρα δίπλα στο λινμανάκι, την οποίαν διασχίζουμε -αφού απολαύσουμε τη θέα του νερού ένθεν κακαίθεν αυτής- και φτάνουμε στην αντίπερα όχθη (σημείο 8) και κινούμαστε σε αντίθετη κατεύθυνση. Στη μεριά υπάρχει μεγαλύτερη οργάνωση, καθώς ήταν το πρώτο σημείο παρέμβασης στην περιοχή. Εδώ η κίνηση είναι πλέον αυξημένη∙ πεζοί, ποδηλάτες, μωρά, ηλικιωμένοι, ζευγάρια, μεμονωμένοι...
…
Στο σημείο 9, συναντάμε την προηγούμενη γέφυρα και αποφασίζουμε να εγκαταλείψουμε τον ασφάλτινο δρόμο, ακολουθώντας χωμάτινο και ανακαλύπτουμε πως …χανόμαστε μέσα στη φύση.
Σε κάποιο σημείο αυτής της απίθανης διαδρομής, ένα άλογο ποζάρει για μας και στα 200 μ. περίπου, …ξαναβγαίνουμε στον πολιτισμό, την άσφαλτο, τα αυτοκίνητα (σημείο 10)
Ακολουθώντας τη διαδρομή αυτή στο ξέφωτο, αφήνουμε στα δεξιά μας (δυτικά) ένα απέραντο χωράφι και το νερό να ρέει, φτάνουμε στο σημείο εκκίνησης (σημείο 12), κλείνοντας αυτό τον όμορφο …κύκλο. Ήδη άρχισε να σουρουπώνει και τα πρώτα φώτα ανάβουν...
.
Η διαδρομή όπως φαίνεται μέσα από το Google Earth
ΥΓ. Για όσους λαρισαίους δεν έχουν καταλάβει, ξεκινήσαμε από το γεφυράκι της Ν. Σμύρνης και κατεβήκαμε στον Πηνειό για να κινηθούμε παράλληλα με τη Γεωργιάδου με πορεία προς τα παλιά Σφαγεία (σημείο 2), στο ύψος του Γενικού Νοσοκομείου ανεβαίνουμε λιγάκι για να ξανακατηφορίσουμε στο ποτάμι εκεί απέναντι από των ΚΤΕΛ. Το γήπεδο που συναντάμε στη στροφή (σημείο 4) είναι της ομάδας των Αμπελοκήπων και στη συνέχεια 2 δεύτερη γέφυρα την οποίαν διασχίζουμε είναι εκεί στο …λιμανάκι, κάτω από τον Άγιο Αχίλλειο. Στη συνέχεια ακολουθώντας πορεία παράλληλη με τον Πηνειό, με κατεύθυνση ανατολική, βγαίνουμε στο ξέφωτο (σημείο 10) στο νέο περιφερειακό από Γιάννουλη προς Ν. Σμύρνη και καταλήγουμε ξανά στη γέφυρα της Ν. Σμύρνης.
.gif)
