Υπάαααααρχουν καιαι καλάαα ....νέα *

Διάβασα, Είδα, Άκουσα και Έγραψα: ανά τας οδούς και τα ρύμας

Τρία πράγματα παρατήρησα να συμβαίνουν στην πόλη μας που μου προκάλεσαν ευχαρίστηση, ή προσμονή. Το πρώτο, έχει να κάνει με την ανακατασκευή του πεζοδρομίου επί της Αιόλου, εκεί στα σχολεία στην παλιά Ακαδημία. Επιτέλους ξεκίνησαν τα έργα, σκάφτηκαν τα παλιά τσιμέντα, πέφτουν νέα και θα πλακοστρωθεί (φαντάζομαι). Αλλά… Περίμενα καλύτερη μελέτη και μεγαλύτερη φροντίδα για τα παιδιά που τα διαβαίνουν. Περίμενα να διαπλατυνθούν τα πεζοδρόμια εις βάρος του δρόμου -ειδικά στο τμήμα από Πλούτωνος μέχρι την είσοδο του Δημοτικού σχολείου είναι τόσο στενό, μιας και είναι φυτεμένο, που μάλλον καλύτερα περπατάς στο οδόστρωμα. (Να σας πω την αλήθεια, θα προτιμούσα πεζοδρόμηση του δρόμου. Δε χρειάζεται τα αυτοκίνητα να περνάνε από ένα τμήμα του δρόμου στο οποίο τις πρωινές και μεσημεριανές ώρες περπατάνε παιδιά και μόνον). Το ίδιο συμβαίνει και μπροστά στο πρώην ορφανοτροφείο, το πεζοδρόμιο του οποίου δεν πείραξαν γιατί, όπως είπαν οι τεχνικοί, είναι σε καλή κατάσταση. Τόση τσιγκουνιά για λίγα μέτρα;

Το δεύτερο έχει να κάνει με τους κάδους ανακύκλωσης μικρών ηλεκτρονικών συσκευών. Χρειαζόταν από καιρό μια τέτοια ενέργεια από πλευράς Δήμου –στο PRAKTIKER ήδη υπάρχει ένας τέτοιος κάδος, ο οποίος συγκεντρώνει αρκετό υλικό. Φυσικά το μεγαλύτερο υλικό το συγκεντρώνουν οι ΡΟΜ οι οποίοι, ομολογουμένως, προσφέρουν τα μέγιστα στην ανακύκλωση. Δύο κάδοι τοποθετήθηκαν πίσω από τη Νομαρχία, αν διάβασα καλά. Θαρρώ πως οι κάδοι αυτοί θα πρέπει να τοποθετηθούν σε σημεία στα οποία μπορείς να σταθμεύσεις για δύο λεπτά με άνεση, όσο χρειάζεται για να μεταφέρεις τα είδη προς ανακύκλωση από το πορτμπαγκάζ μέχρι τον κάδο. Δεν είναι δύσκολο να βρεθούν τέτοιοι ..αποκεντρωμένοι χώροι και να δημοσιοποιηθούν. Όλοι μας δε να συνειδητοποιήσουμε πόσα μπορούμε να προσφέρουμε με την ανακύκλωση τέτοιων συσκευών.

Το τρίτον, έχει να κάνει με την ανακατασκευή της γέφυρας του Πηνειού, δε γνωρίζω αν ο όρος που χρησιμοποιώ είναι ο σωστός. Τα έργα ξεκίνησαν, απ’ ότι είδα. Αυτό που, τουλάχιστον εγώ δεν είδα, είναι η μακέτα του έργου, το σχέδιο της νέας γέφυρας. Φυσικά πιθανόν να έχουν δημοσιοποιηθεί κι εγώ να μην πήρα χαμπάρι. Αν είναι έτσι, καλώς. Αλλιώς, πιστεύω πως δε θα ‘ταν άσχημο να δουν το φως της δημοσιότητας. Να ξέρουμε τι θα γίνει, πώς θα γίνει μη βρεθούμε προ εκπλήξεως και …πάθουμε.

Τώρα που πήρα φόρα, να πω και για ένα τέταρτο; Ας το πάρει το …ποτάμι. Αναφέρομαι στον κάδο …φοίνικα απορριμμάτων (περισσότερα ΕΔΩ) που τοποθετήθηκε πρόσφατα στην πλατεία Καφετεριών, δηλ. Ταχυδρομείου. Νομίζω, καίτοι μη ειδικός, πως κάνει καλά τη δουλειά του. Ένα απόγευμα, πίνοντας τον καφέ μου κάπου εκεί κοντά, παρακολουθούσα τις κινήσεις γύρω από τον …φοίνικα. Είδα πολλά παιδιά, όπως περνάγανε από μπροστά του να κάνουν την απαραίτητη κίνηση, ή να σιγομουρμουρίζουν τον απαραίτητο …κωδικό και το πορτάκι ν' ανοίγει, προκαλώντας ξαφνικό πλην ευχάριστο σοκ στους ανέμελους περαστικούς που ακολουθούσαν. Είδα υπαλλήλους από διπλανό κατάστημα να αφήνουν επιμελώς σακούλες σκουπιδιών και ο όλος μηχανισμός να δουλεύει τέλεια. Είδα αρκετούς να κοντοστέκονται και να παρατηρούν το …θέαμα. Περιμένω ν’ ακούσω και τις παρατηρήσεις των ειδικών που αφορά στην αποτελεσματικότητα ή μη του εγχειρήματος. Περιμένω επίσης να δω, αν το σύστημα λειτουργεί άψογα, την απομάκρυνση των πράσινων και ρυπογόνων κάδων που υπάρχουν στην πλατεία. Οι οποίοι προσφέρουν τα αναμενόμενα (τη συγκέντρωση των σκουπιδιών) αλλά και τα αναπότρεπτα (τη δυσωδία που αναδύουν και τη ρυπαρότητα που δημιουργούν).

* Ο τίτλος είναι δανεισμένος από το ομώνυμο λαικόν άσμα του Στελλάρα, "Υπάρχουν και καλά παιδιά", ΕΔΩ