Κε κε Ιγάντιε δεν ήξερες ...δε ρώταγες;

«Συνταχθείς με την υπό της πλειοψηφίας εξενεχθείσαν κρίσιν, έπραξα τούτο ουχί διά λόγους μεροληψίας προς το πρόσωπον του εγκαλουμένου Μητροπολίτου, με τον οποίον ουδέποτε με συνέδεε οποιαδήποτε σχέσις, ούτε διότι επείσθην περί της αθωότητος αυτού, αρκεσθείς τουλάχιστον εις αμφιβολίας ερμηνευομένας υπέρ αυτού, υπολαμβάνων άλλωστε ότι η κατ’ ουσίαν ενοχή του εκρίθη υπό των αρμοδίων ποινικών δικαστηρίων, την κρίσιν των οποίων μετ’ ευλαβείας αποδέχομαι… Εκ των υστέρων διαβλέπω ότι η ως άνω κρίσις μου καταδεικνύεται εσφαλμένη και δι’ αυτής και εις την Εκκλησίαν εδημιουργήθη πρόβλημα και τους ανθρώπους ίσως εσκανδάλισα. Διά πάντα ταύτα ζητώ ταπεινώς συγγνώμην». Απόσπασμα της επιστολής …μετάνοιας του καθ ημάς Επισκόπου Ιγνατίου, προς τον Αρχιεπίσκοπον, συνταχθείσα υπό το βάρος των αντιδράσεων της υπερψήφισης εκ μέρους του να τεθεί στο αρχείο «η υπόθεσις του πρώην Αττικής».

Η ως άνω επιστολή προκάλεσε δυσαρέσκεια σε πολλούς αρχιερείς, εις εκ των οποίων δήλωσε: «για να δικαιολογηθεί (σημ. ο Λαρίσης) θέτει υπό αμφισβήτηση συνολικά την εκκλησιαστική Δικαιοσύνη. Μετά τον αυτοεξευτελισμό του το μόνο που του απομένει πια είναι να αποσυρθεί στη Μονή της μετανοίας του». Αν μη τι άλλο, σκληρές οι δηλώσεις κατά του Ιγνατίου. Τι λέτε συμπολίτες, να τον συγχωρήσουμε; Να του δώσουμε άφεσιν αμαρτιών;