Όταν καβαλικεύουμε το καλάμι …όρθιο

Διάβασα επιστολή προς την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, με τίτλο «Εκπαιδευτικοί και δημόσιοι υπάλληλοι γενικότερα κλαίμε άδαρτοι», Του Κώστα Γιαννούλα, Φιλολόγου και …έφριξα.

Μέμφεται του Δημόσιους Υπαλλήλους γιατί διεκδικούν «την ικανοποίηση οικονομικών αιτημάτων, ένα εκ των οποίων είναι και η αναδρομική καταβολή του επιδόματος των 176 ευρώ. Την ίδια περίοδο που», όπως αναφέρει, «βρίσκεται σε εξέλιξη η παγκόσμια οικονομική κρίση, που επηρεάζει αρνητικά και τη χώρα μας. Η έλλειψη ρευστότητας, το κλείσιμο επιχειρήσεων, οι απολύσεις και η ανεργία, η στασιμότητα και η ύφεση στην οικονομία βρίσκονται προ των πυλών». Ταυτόχρονα παραδέχεται πως, «οι εκπαιδευτικοί και όλοι οι άλλοι δημόσιοι υπάλληλοι αναφορικά με τους μισθούς και τις συντάξεις δημοσίων υπαλλήλων άλλων Ευρωπαϊκών χωρών υστερούμε σημαντικά». Και συμπληρώνει πως, «θα περίμενε, γι’ αυτό, κανείς πιο υπεύθυνη στάση απ’ τις ηγεσίες των κλάδων των δημοσίων υπαλλήλων, που εκπροσωπούνται από την ΑΔΕΔΥ. Αυτό δεν σημαίνει, βέβαια, να σταματήσουν οι αγώνες. Υπάρχουν, όμως, τόσα άλλα κλαδικά, και όχι μόνο, αιτήματα, που θα μπορούσαν να προτάξουν, όχι όμως οικονομικά, γιατί έτσι προκαλούν και κάθε άλλο παρά αλληλέγγυοι τάσσονται στον αγώνα για ανακούφιση των αδυνάτων». Και καταλήγει με μία …πρόταση «Θα ήταν πιο υπεύθυνη η στάση της ηγεσίας της Ο.Λ.Μ.Ε. και της Δ.Ο.Ε., αν έβγαιναν π.χ., να πουν στους Έλληνες ότι εμείς οι εκπαιδευτικοί θέλουμε τα αναδρομικά του επιδόματος των 176 ευρώ αντί για μας να δοθούν στους συνταξιούχους αγρότες ή στους απολυμένους. Θα μπορούσε, επίσης, η ΑΔΕΔΥ με δική της πρωτοβουλία να βγει και να πει ότι επιθυμεί το μισό απ’ το δώρο Χριστουγέννων των Δημοσίων υπαλλήλων να δοθεί στους αναξιοπαθούντες, αποδεικνύοντας έτσι έμπρακτα, πώς αντιλαμβάνεται την κοινωνική αλληλεγγύη, για να μην μπορεί κανείς να την κατηγορήσει για πολιτική υποκρισία. Κάτω απ’ αυτές τις συνθήκες, ελπίζω, θα συγκινούνταν, ίσως, και οι λίγοι και δυνατοί, για να δείξουν κι αυτοί την ανθρωπιά τους».

Καλέ, τι λέει ο στόμας του, ή για την ακρίβεια, τι γράφει η πέννα του; Είναι στα καλά του ή μήπως το γαρ γήρας –και το καβαλίκεμα του καλαμιού της εξουσίας- ου μόνον έρχεται. Είμαι περίεργος, ποιον από τους δύο μισθούς λαμβάνει ο και πρόεδρος του Δημοτ. Συμβουλίου. Άραγε, τις αυξήσεις, τα χρονοεπιδόματα και τα άλλα σχετικά τα αποδέχεται ή τα επιστρέφει; Και τέλος πάντων, φρονιμότερο θα ήταν, να περικόψει όλες αυτές τις δαπανηρές φανφάρες του Δήμου, που στο κάτω κάτω ούτε ο ίδιος αλλ’ ούτε και ο Δήμαρχος πληρώνουν από τις τσέπες τους, και να αποδώσουν τα χρήματα ακριβώς εκεί που προτείνει. Να περικόψει ο Δήμος, οτιδήποτε περιττή δαπάνη, να μειώσει τους μισθούς και τα αντιμίσθια και να ενισχύσουν τους αδύνατους συμπολίτες μας. Να σταματήσουν τους κομματικούς διορισμούς στο Δήμο -και στις υπηρεσίες που υπάγονται ή εποπτεύονται απ’ αυτόν- και να τα δώσουν σε αναξιοπαθούντες συμπολίτες μας. Γιατί, φαίνεται πως προσπαθεί να …κάνει μνημόσυνο με ξένα κόλλυβα. Στον απολογισμό του Δήμου, τόσα και τόσα έσοδα μας αποκαλύπτουν, αλλά το Δημοτικό Γηροκομείο, όπως διαβάζω, κινδυνεύει να μείνει από πόρους και αναζητούνται αυτοί μέσα από δωρεές συμπολιτών.
Πολλά θα μπορούσα να γράψω, αλλά …θου Κύριε φυλακήν τω στόματί μου, γιορτινές μέρες που είναι!

ΥΓ. Στην τελευταία παράγραφο της επιστολής του γράφει πως «καλό είναι και εμείς οι χορτάτοι και βολεμένοι αλλά και οι κρατούντες να αλλάξουμε ρότα. Διαφορετικά, μας βλέπω να καταντάμε ζούγκλα, τρώγοντας ο ένας τις σάρκες του άλλου και δημιουργώντας συνθήκες, που επιτρέπουν σε κάποιους να λεηλατούν και να καταστρέφουν ασχημονώντας σε βάρος των κανόνων δημοκρατικής λειτουργίας της κοινωνίας μας». Τώρα ήρθε στα συγκαλά του. Άντε πρόεδρε, δώσε το καλό παράδειγμα. Γιατί, συν Αθηνά και χείρα κίνει!