Το προφίλ ενός ...σωστού δημάρχου

Διάβασα στο σημερινό (1 Φεβρουαρίου 2009) ΒΗΜΑ, ένα άρθρο της Λώρη Κέζα, με τίτλο: "ΝΙΚΗΤΑΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Ενας όχι και τόσο πράσινος δήμαρχος". Σκέφτηκα πόσο κοντά στην πραγματικότητα βρίσκεται το περιεχόμενό του, στο οποίο περιγράφονται κυρίως οι τελευταίες ενέργειες του Δημάρχου Αθηναίων. Κατέληξα πως αποτυπώνει ακριβώς αυτό που ...πρεσβεύουν όλοι -ή σχεδόν όλοι- οι τοπικοί άρχοντες στην ελληνική επικράτεια. 'Ετσι, αν αλλάξετε το όνομα του δημάρχου με οποιοδήποτε άλλο, αν αλλάξετε τα ονόματα από τις πλατείες, τοποθεσίες που κατέστρεψε για τσιμεντένια ... ανάπλαση με αντίστοιχα που βρίσκονται στη δική σας περιοχή, ...μέσα θα είστε.

Συμπέρασμα: το προφίλ ενός σύγχρονου δημάρχου είναι αυτό που παρουσιάζεται στο εν λόγω άρθρο. Αυτό που θα πρέπει να έχει ένας τοπικός άρχοντας, αν θέλει να είναι ...σωστός. Δλδ, να κόβει δέντρα, να γκρεμίζει διατηρητέα, να τσιμεντώνει πλατείες, να ανεγείρει τσιμεντένιου όγκους, να καταστρέφει την πόλη, να εκδιώχνει τους πολίτες.

Το άρθρο μου άρεσε και σας το παραθέτω αυτούσιο:

"Δεν ξέρουμε αν ο Νικήτας Κακλαμάνης αγαπά τα λουλούδια σε βάζο. Αν όμως έχει κάπου στο γραφείο του μια ανθηρή γωνιά, σίγουρα τα ροδοπέταλα είναι πλαστικά. Είναι ο πρώτος δήμαρχος που συνέδεσε το όνομά του με το μίσος της δενδροκομίας. Για τους προηγούμενους, από τον Κοτζιά και τον Μπέη (που καταχωρίστηκαν ως φίλοι του πρασίνου) ως τον Αβραμόπουλο και την Ντόρα Μπακογιάννη (που δεν έδειξαν ιδιαίτερο ζήλο), η συζήτηση πάντοτε αφορούσε το αν φύτεψαν λίγα ή πολλά δέντρα. Ο Νικήτας Κακλαμάνης είναι ο μόνος που ξεριζώνει μετά μανίας. Υπήρξε βέβαια μια μικρή εξαίρεση, η αδυναμία του: το ψεύτικο δέντρο της πλατείας Συντάγματος, το χριστουγεννιάτικο, για το οποίο είχε δώσει εντολή να φυλάσσεται από ειδικούς φρουρούς μη τυχόν το κάψουν οι κουκουλοφόροι..."